پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ابلاغاتی که به صراحت از رسول اکرم آمده، فضیلتی است که برای امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) ذکر شده که برای هیچ احدی، به‌جز این دو امام بیان نشده است، در روایتی از پیامبر وارد شده که حضرت فرمودند: «الحسن و الحسین سیّدا شباب اهل الجنة.[1] حسن و حسین آقای جوانان اهل بهشت هستند.»
این حدیث شریف در کلام بسیاری از علمای اهل سنت آمده است، از جمله:
1. حاکم نیشابوری[2]
2. ترمذی[3]
3. احمد‌ بن حنبل[4]
4. ذهبی[5]
5. سیوطی[6]
6. ابن عساکر و...[7]
این روایت از زبان چندیدن عالم اهل سنت ذکر شد و قائل به صحت این حدیث شده و به تواتر ذکر شد، حتی برخی دیگر هم این روایت را ذکر کرده‌اند که تفصیل بسیار دارد.
از آن‌جا که این روایت، دلیلی بر حقانیت و برتری امام حسن و حسین (علیهما السلام) بر سایر دارد، برخی در صدد آنند که از هر طریقی دست به تحریف آن بزنند، تا بزرگان آن‌ها از این دو بزرگوار عقب نیفتند، اینک برخی از این تحریفات را می‌آوریم:
1. در حدیثی نقل شده که پیامبر به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمود: «به خدا سوگند! هیچ پیامبری نیست، جز آن‌که فرزند انبیا است به جز من، همانا دو فرزند تو سرور جوانان اهل بهشتند، مگر دو فرزند خاله؛ یحیی و عیسی.»[8]
در پاسخ این روایت باید گفت:
اول این‌که طبرانی این حدیث را از حضرت علی (علیه السلام) به پنج طریق ذکر کرده است، که چهار طریق آن با یک لفظ «الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة» آمده و یکی می‌باشد، ولی در طریق پنجم یک استثناء «الا ابنی خالة یحیی و عیسی» آمده است، برای همین می‌توان احتمال تحریف بسیار در آن داد.
در ثانی این حدیث که حضرت عیسی و یحیی را استثناء کرده است، در سند دارای مشکل است:
در سند حدیث امیرالمؤمنین اسباط بن نصر وجود دارد که مورد سرزنش زیادی از طرف رجالیون عامه است؛ از جمله: ابن معین که او را به‌حساب نیاورده است،[9] و ابن حجر هم او را کثیرالخطا معرفی کرده،[10] و نیز احمد بن حنبل گفته است که من از حدیث او درباره‌ی هیچ‌کس ننوشتم.[11]
اما تحریف دوم در رابطه با این حدیث:
2. برخی این روایت را وارونه بیان کرده، برای ابابکر و عمر آورده‌اند، با این‌که آن دو  در زمان جوانی مسلمان نبوده‌اند، برای همین روایت تحریف شده و از شباب به کهول تغییر پیدا کرده است.
روایت به این مضمون است: «ابوبکر وعمر سیدا کهول أهل الجنة ما خلا النبیین والمرسلین.[12] ابوبکر و عمر، آقا و بزرگ همه پیران و سال‌خوردگان اهل بهشت به جز نبیّین و مرسلین هستند.»
اما این حدیث با اشکالاتی رو به‌‌رو است:
ابن‌حجر این مضمون روایت را از ابن عمر نقل کرده و در سندش عبیدالله بن عمر است[13]، ابن‌حجر قول احمد را درباره‌ی او نقل کرده که ما مدتی احادیث او را آتش می‌زدیم، و همین‌طور جوزجانی هم او را ضعیف الامر دانسته است.[14]
ابن عساکر هم این مضمون را به سندش از حسین بن علی نقل کرده است که در سند آن محمد بن یونس قرشی وجود دارد، که دارقطنی او را به جعل حدیث متهم کرده است.
همه‌ی این احادیث ساختگی از لحاظ سند مشکل داشتند، فلذا هیچ‌یک صحیح نیستند، پس دیگر جای هیچ سوالی درباره‌ی روایت اصلی باقی نمی‌ماند.

پی‌نوشت:

[1]. شخصیت شناسی امام حسن و امام حسین (ع) در کتب اهل سنت.
[2]. المستدرک، حاکم نیشابوری، کتابخانه‌ی مدرسه فقاهت، ج3، ص182.
[3]. سنن ترمذی، ترمذی، کتابخانه‌ی مدرسه فقاهت، ج5، ص660.
[4]. مسند احمد، احمد بن حنبل، دارالکتب العلمیه، بیروت، ج3، ص3.
[5]. تاریخ الاسلام، ذهبی، کتابخانه‌ی مدرسه فقاهت، ج5، ص96.
[6]. قطف الازهار المتناثرة، سیوطی، ص286، ط المکتب الاسلامی.
[7]. تاریخ دمشق، ابن عساکر، کتابخانه‌ی مدرسه فقاهت، ج14، ص136.
[8]. المعجم الکبیر، طبرانی، کتابخانه‌ی مدرسه فقاهت، ج3، ص35 و ص36.
[9]. تهذیب التهذیب، ابن‌حجرعسقلانی، ج1، ص212.
[10]. تقریب التهذیب، ابن‌حجرعسقلانی، ص53.
[11]. العلل و معرفة الرجال، احمدبن‌حنبل، ص248.
[12]. بررسی روایت «ابوبکر و عمر سرور پیرهای اهل بهشت!»
[13]. لسان المیزان، ابن‌حجرعسقلانی، کتابخانه‌ی مدرسه فقاهت، ج3، ص427.
[14]. همان.