پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ این روزها در برخی مداحی‌ها به‌قدری واژه‌ی «سگ، قلاده، عوعو کردن و امثال آن زیاد و با ارزش شده است، که گویا مهم‌ترین موضوع برای توجه دادن به آن، این‌گونه واژه‌ها می‌باشد. به بیانی دیگر، با ورود برخی افراد ناآگاه به جرگه‌ی مدّاحان و ذاکران عزیز اهل بیت (علیهم السّلام) آسیب‌های جدی به ارزش‌های معنوی و آئین‌های عاشورایی وارد شده و این زنگ خطر جدّی را به‌صدا درآورده که در صورت عدم پالایش و مقابله جدّی با تحریفات، خرافات، بدعت‌های نامتعارف فرهنگی _ مذهبی جبران ناپذیری در پی خواهد داشت و به قول استاد شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی، در آن صورت باید: «به‌جای گریستن بر مصیبت سیدالشهداء (علیه السّلام) باید به دروغ‌ها و تحریفاتی که وارد دستگاه عزاداری آن حضرت شده، گریست.»[1]

بیان واژه‌هایی نابه‌جا، بی‌مورد، بی‌محتوا و سبک، هم‌چون «نوکرتم»، «قربونتم»، «داداش جونم»، «می‌خوامت زیاد»، «قربون چشای سیات»، «شاه حسین»، «اعلی حضرت حسین»، «کلب رقیه»، «کلب الحسین»، «سگ توام»، و عوعو کردن، و قلاده بستن و نوحه‌سرایی با حرکات نمایشی و خود را اسیر احساسات زودگذر کردن و به هر قیمتی بازارگرمی کردن و گریاندن مخاطب، بدون پشتوانه فکری و معرفتی که باعث می‌شود شأن و منزلت این واقعه عظیم از دید شنونده کاهش یابد؛ نه صبغه تاریخی دارد و نه شور و شعور حسینی را بالا می‌برد، بلکه این‌ها کلماتی است که آن بزرگواران را در حد معشوق‌های کوچه‌بازاری پایین آورده و از «چشمان سیاه»، «لب‌های غنچه‌ای»، «بازوان پهن» و ... سخن به‌میان آورده و در مواردی پا را تا حدّی از خطوط قرمز فراتر می‌نهند، که این سخنان با موسیقی‌های مطرب و حرام همراه می‌گردد و مجلس به کل از حال و هوای مجلس درخور شأن اهل بیت (علیهم السّلام) خارج می‌گردد.

چه اجباری است که به‌خاطر گریاندن مخاطب یا گرم کردن مجلس، هر سخنی در مجالس حسینی از دهان به درآید و نثار اهل بیت (علیهم السّلام) گردد؟! چرا روحیه‌ی شجاعت، قهرمانی، انسانیت، صبر و رضایت و رفتارهای انسان‌ساز اهل بیت (علیهم السّلام) و یاران سیدالشهداء (علیه السّلام) در کربلا تبلیغ نگردد؟!

در موارد دیگر از این دست مداحی‌ها، شخصی می‌گوید: «لا اله الّا الزهرا»، «لا اله الّا زینب» و دیگری می‌گوید: «حیدر، حیدر، خالق ارض و سمایی؛ حیدر، حیدر، عبد خدا و خدایی» ـ «حیدر، حیدر، روزی ده ماسوایی؛ حیدر، حیدر، مستم و حیدر پرستم» و ...؛ واقعاً تاکنون هیچ از خود پرسیده‌ایم، آیا این کلمات و جملات سبک و سخیف، مورد رضای اهل بیت (علیهم السّلام) می‌باشد، یا خدای ناکرده به اسم دوستی با آن بزرگواران، آب به آسیاب دشمن ریخته و موجبات خشم و غضب اهل بیت (علیهم السّلام) را از خود را فراهم ساخته‌ایم؟[2]

پی‌نوشت:

[1]. رجوع کنید به کتاب حماسه حسینی استاد شهید مطهری، ج 1، باب تحریفات حسینی و عاشورا.
[2]. خبرگزاری مهر، شناسهٔ خبر: 1477110، تاریخ نشر: 14 آذر 1390. «مداحان از خواندن اشعار کفرگونه پرهیز کنند»