ازدواج حضرت زهرا (س) با امیرمؤمنان (ع) امر الهی بود که ثمره آن شجره طیبه امامت است. این ازدواج که به دستور خدای رحمان انجام شد، یکی از مهمترین اتفاقات مبارکی است که در تاریخ اسلام همانند و نظیری نداشته و ندارد. ازدواج امیرمؤمنان (ع) با حضرت زهرا (س) یکی از دلایل و احتجاج‌ هایی هست که حضرت در شورای شش نفره به آن استدلال کرده‌ اند.

روایات نقل شده از امام صادق (ع) نشان از اعتقاد ایشان به حقانیت خود و شایستگی اهل بیت (ع) به مقام خلافت است و یاور نداشتن و ثمربخش نبودن قیام، در زمان حضرت باعث شده بود قیام نکنند و امیرالمؤمنین خواندن منصور از روی تقیه بود تا خلیفه قصد جان امام را نداشته باشد، نه پذیرش مشروعیت منصور و عدم حقانیت امام.

بعضی از دشمنان شیعه با ایجاد شبهه پیرامون شخصیت امیرالمؤمنین (ع) ادعا می کنند که حضرت خانه جریر بن عبدالله بجلی را به خاطر مخالفتش با ایشان به آتش کشید و این کار به نوعی زیر پا گذاشتن حقوق شهروندی توسط حضرت است. آنچه مسلم است، استناد آتئیستها به روایت تاریخی ضعیفی است که راویان آن نزد شیعه و اهل سنت هیچ جایگاهی ندارند و در نهایت این روایت تاریخی فاقد اعتبار است.

خانه کعبه به عنوان قبله مسلمانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از این مکان به عنوان اولین مکان برای عبادت یاد شده است. اما وهابیون معتقدند به دلیل حضور بتها در درون کعبه، تولد امیرالمؤمنین (ع) در این مکان از اهمیتی برخوردار نیست. چرا که این مکان بتکده بود. این ادعا در حالی بیان می‌شود که علمای اهل سنت ازجمله آلوسی، میلاد حضرت در کعبه را یک فضیلت بی‌نظیر می‌داند.

مفتی‌های وهابی ادعا می‌کنند شیعیان به اصحاب و یاران رسول خدا (ص) توهین و ناسزا می‌گویند و این عمل، سبب خروج آنان از دین و ایمان می‌شود؛ اما با بررسی منابع معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که بسیاری از صحابه یه این عمل مشغول بوده‌اند. معاویه از کسانی است که در دوران حیات سراسر خباثتش به دلیل دشمنی با امیرالمومنین (ع) ایشان را مورد سب قرار می‌داد.

وهابیون با استناد به روایات ضعیف و مرسل از منابع شیعه معتقدند، امیرالمؤمنین علی (ع) از دو خلیفه اهل سنت تمجید کرده‌اند. اما با بررسی در منابع اهل سنت مشخص می‌شود چنین مطلبی صحت ندارد و خرافه‌ای بیش نیست. همچنین در زمان حیات شیخین، حتی یکبار هم امیرالمؤمنین (ع) از غاصبین خلافت تمجید و تعریف نکرده‌اند.