وهابیان هرگونه تبرک به صالحان (انبیاء، صحابه، تابعین و علما) را با ادعای وجود نداشتن چنین تبرک‌هایی در بین صحابه و تابعین، حرام می‌دانند و مسلمانان را به خاطر تبرک به صالحان مشرک می‌خوانند. این در حالی است که با مراجعه به تاریخ و مطالعه آن به موارد بی‌شماری از تبرک به صالحان پس از رحلت آنان برخورد می‌کنیم.

بخاری نقل حدیث از راویانی حدیث نقل کرده که صحابی پیامبر برا دشنام و لعن می‌کردند.

به گفته ذهبی ناقل روایت در صحیح بخاری فردی ضعیف العقل، گیج و غافل، کسی که خودش و پدرش در حدیث دزدی می‌کردند، بسیار دروغگو و ... است.

بسیار شنیده‌اید که وهابی‌ها با زیارت اموات، توسل به انبیا و اولیا، طلب شفاعت از آنان و... مخالف هستند. کسانی که به مکه و مدینه مسافرت کرده‌اند، شاهد رفتار غیر اخلاقی پلیس‌های وهابی بوده‌اند که زائرین را با کلماتی چون «مشرک» ، «کافر» مورد سرزنش قرار می‌دهند. اکنون سوال این است که چرا وهابی‌ها با زیارت، شفاعت، توسل و... مخالف هستند؟ یکی از علل، مربوط به سماع موتی است.

برخی از چاپلوسان در مورد ارزش و صحت روایات مندرج در صحیحین آورده‌اند که اگر کسی سوگند یاد کند که آنچه در دو کتاب بخاری و مسلم آمده سخنان پیامبر (ص) می‌باشد و در غیر این صورت همسرم بر من طلاق است، به اجماع علمای اسلام سخن صحیحی گفته و کفاره شکستن سوگند بر او نیست.

مسلمانان در طول تاریخ، به زیارت قبور انبیا، صالحان و علما رفته و با بوسیدن، دست‌کشیدن و گذاشتن صورت بر روی قبور، انبیا، صالحان و علمای خود احترام گذاشته و به آن‌ها تبرک جسته‌اند اما ابن‌تیمیه و اتباع وی این اعمال را حرام دانسته و مسلمانان را به شرک و کفر متهم می‌کنند و آنان را «قبورین» و «عبادت کنندگان قبرها» می‌نامند.