تشیع لندنی
جریان افراطی و انحرافی «تشیع انگلیسی» با بی‌توجهی نسبت به آیات و روایاتی که در زمینه مناسبات سیاسی، اقتصادی و تعلیم‌وتربیت وارد شده است، دین اسلام را، دینی حداقلی و ناقص ارائه می‌دهد؛ دینی که در بعد سیاسی-اجتماعی دچار نقص بوده و امر سیاست را به خود مردم واگذار کرده و در این زمینه ورودی نکرده است.
جریان افراطی و انحرافی «تشیع انگلیسی» با انحصار گرایی، برداشت خود از دین را همان دین حقیقی و حقیقت دین دانسته و از قبول آراء دیگران سر باز می‌زند. پیروان این جریان همچون وهابیون به تکفیر مخالفین خود پرداخته و به آنها توهین می‌کنند و کمترین زاویه با اندیشه‌های خویش را از سوی دیگران برنتافته و با معرفی عادات التقاطی خویش به‌عنوان معیار پذیرش شریعت و قبول اسلام، تکفیر و تفسیق مسلمانان، حتی دیگر شیعیان را در دستور کار قرار داده‌اند.
«سیدصادق شیرازی» لیدر جریان افراطی تشیع انگلیسی که اطرافیانش او را مرجع عالی‌قدر می‌خوانند، امروزه لیدر جریانی است که یکی از شاخصه‌های آن، سازش با دشمنان سرسخت امت‌های مسلمان است؛ آنان مأموریت اصلی خود را در داخل امت اسلامی تعریف کرده و با قدرت‌های غیراسلامی، نه‌تنها مشکلی ندارند، بلکه از هرگونه همکاری و کمکی از سوی آنها نیز استقبال می‌کنند.
اطرافیان سید صادق شیرازی او را مرجع عالی‌قدر می‌خواندند؛ این در حالی است که اجازه اجتهادی که برادر وی (سید محمد شیرازی) به ایشان داده بود، به اجازه یک مرجع عادل مشروط شده است؛ قیدی که هیچ گاه رعایت نشده و در زمان ما هم، هیچ مرجع تقلیدی از بزرگان حوزه علمیه قم و نجف، او را تأیید نکرده است.
قمه‌زنی یکی از آسیب‌های عزاداری در زمان ما است که موجبات سوءاستفاده دشمنان و وهن و آسیب به مذهب تشیع را فراهم آورده است و باعث گردیده تا عده‌ای در زمان حاضر مکتب تشیع را متهم به غلو و رفتارهای افراط‌گرایانه کنند.
طرفداران افراطی جریان «تشیع لندنی» همواره در مورد رهبران خود غلو می‌کنند؛ به عنوان مثال برای آنان القاب مهم به کار می‌برند یا الفاظی با دارای بار علمی زیاد همچون آیت‌الله، علامه و مرجع تقلید را برای نااهلان و کم سوادان در این جریان، به کار می‌برند.
جریان افراطی و انحرافی «تشیع انگلیسی» با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود.
یکی از مصادیق افراط گرایی جریان تشیع لندنی، ایجاد دهه‌های عزاداری در شهادت هر امام معصوم است. آنها در تمام طول سال، مراسم عزاداری برگزار کرده و عزاداری آنان از دهه‌ای به دهه دیگر منتقل می‌شود که نتیجه آن، تخریب چهره تشیع و موجب تنفر از این مراسمات منسوب به اهل بیت (ع) می‌گردد.
«تشیع انگلیسی» با غلو در برائت جستن، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل‌سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود. شیوه‌ای که بر خلاف سیره اهل بیت (ع) و علمای شیعه است.
جریان تشیع لندنی به جریانی ضد نظام تبدیل شده و عملاً در کنار گروه‌های معاند، روشنفکران غرب زده و منافقین قرار گرفته و در این راه دچار افراط گرایی و غلو سیاسی شده‌اند؛ یکی از مصادیق این اقدامات افراطی، انجام مقایسه‌ها و تطبیق‌هایی از تاریخ اسلام و متون اسلامی برای اثبات دیدگاه غالیانه خود و ضربه به نظام جمهوری اسلامی و رهبر انقلاب اسلامی است.
اندیشه و تفکر تشیع انگلیسی، ایده‌ای در راستای پروژه شیعه هراسی است که با تبلیغات بسیار گسترده و وسیع در سطح جهان و با بهره‌مندی از شیعیان، چهره‌ای زشت و خشن از تشیع، نزد ملل و ادیان جهان به نمایش گذاشته و به تخریب چهره شیعه پرداخته است. این کار، جاذبه شیعه را کم کرده و مانع از نشر مبانی شیعه در جهان می‌شود.
شبکه ماهواره‌ای فدک با محوریت «یاسر الحبیب» همچون دیگر شبکه‌های جریان شیعه لندنی، سوگواری‌های بدعت آمیز و خرافی را ترویج کرده و مراسمات قمه زنی را پوشش می‌دهد تا نقشه آبروبری از شیعه و خشن نشان دادن آن به خوبی اجرا شود.
تشیع انگلیسی با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود؛ این تفسیر از تبری که حاکی از نگاه بسته و صرفاً تاریخی به این اصل مترقی و به روز است، نوعی غلو در عقیده را در پی دارد و مخالف سفارش اهل بیت (ع) است.
شبکه فدک همچون دیگر شبکه‌های جریان شیعه لندنی، سوگواری‌های بدعت آمیز و خرافی را ترویج کرده و مراسمات قمه زنی را پوشش می‌دهد تا نقشه خشن نشان دادن شیعه به خوبی اجرا شود. فعالیت‌های افراطی این جریان در شبکه فدک ازجمله اقدامات غالیانه، اقدامات اختلاف برانگیز و اقدامات سیاسی است که نشان از مزدوری دولت‌های استعمارگر دارد.