تشیع لندنی
یکی از مهم‌ترین رویکردها و مبانی فکری جریان تشیع لندنی، تحریم علوم عقلی و مخالفت با عقل‌گرایی است که نتیجه این رویکرد ظاهرگرایی شدیدی است که این گروه به آن دچار شده است؛ زیرا رهبران این جریان مباحث عقلی را حرام و ممنوع می‌دانند و در تمام موضوعات دینی، همچون اعتقادات، اخلاق و احکام متمسک به نقل می‌شوند.
یکی از شاخصه‌های جریان انحرافی و افراطی «تشیع لندنی» این است که اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کنند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل‌سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود.
سیاست امروز دشمنان اسلام و ایران اسلامی، سیاست اندلسی كردن ایران است! غربی‌ها وقتی خواستند اندلس را از مسلمانان پس بگیرند، اقدامی بلند مدّت کردند... آنها به فاسد کردن جوانان پرداختند. یکی از کارها این بود که تاکستان‌هایی را وقف کردند تا شراب آنها را به طور مجّانی در اختیار جوانان قرار دهند! جوانان را به سمت زنان و دختران خود سوق دادند تا آنها را به شهوات آلوده کنند. گذشت زمان راه‌های اصلی برای فاسد یا آباد کردن یک ملت را عوض نمی‌کند. امروز هم آنها همین کار را سعی دارند در ایران اجرا بکنند.
جریان افراطی «شیعه انگلیسی»، جریانی است که بر پایه مبانی و تفکراتی از جمله مخالفت شدید با علوم عقلی به ویژه فلسفه شکل گرفته است و طرفداران این جریان، عقل نظری و صِرف عقل را حجت ندانسته و علوم عقلی که بر پایه عقل نظری ایجاد شده را بیراهه و خارج از اسلام می‌دانند.
«شیخ یاسر الحبیب» یکی از لیدرهای اصلی جریان انحرافی «تشیع لندنی» که از همان ابتدا، با اهانت به مقدسات اهل‌سنت عملیات «طوفان الاقصی» را محکوم کرده بود و با این اقدام موجبات خشنودی دشمنان اسلام را فراهم کرده، اخیراً نیز در اقدامی توهین‌آمیز، کمک‌های دارویی و غذایی دولت و مردم بحرین به مردم مظلوم غزه را نیز اقدامی مکارانه دانسته است.
«تشیع انگلیسی» یکی از جریان‌های افراطی است که با غلو در مسائل مختلفی همچون «تولی» و «تبری» و برداشت‌های نادرست و غالیانه از این مسائل، مشکلات بسیاری را برای شیعیان ایجاد و بدبینی دیگران نسبت به شیعیان و مذهب را به وجود آورده است.
قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام، مسلمانان را از فحش و ناسزا به مقدسات دیگر مکاتب منع می‌کنند، چنانچه امام علی علیه‌السلام به سربازانش فرمود: «به جای فحاشی با منطق سخن بگویید و اعمال و کردار ناپسند آنها را عالمانه بیان کنید». اما با این وجود عده‌ای افراطی، با ناسزا به مقدسات دیگر مذاهب، سعی در تخریب چهره اسلام و تفرقه بین امت اسلام را دارند.
اقدامات و فعالیت‌های رهبران و مبلغان جریان انحرافی «تشیع لندنی»، ضربات و خسارت‌های بسیاری را به دین و مذهب شیعه وارد کرده است. به‌عنوان مثال مبلغین این جریان در کشور مالزی سبب شدند که میان شیعه و اهل‌سنت و یا حتی میان خود شیعیان مالزی اختلاف ایجاد شود و مکتب شیعه تضعیف گردد.
دشمنان اسلام با ایجاد دو فرقه منحرف وهابیت و شیعه انگلیسی، در صددند که به واسطه اختلاف‌افکنی این دو گروه، مسلمانان را به خود مشغول سازند و آتش جنگ فرقه‌ای و مذهبی را در بین آنان برافروزند و باعث ضعف قدرت اسلام و دولت‌های اسلامی و مانع رشد و گسترش اسلام شوند. این دو فرقه به مانند دو لبه‌ی قیچی بر علیه وحدت اسلامی عمل می‌کنند.
یکی از خصوصیات طرفداران جریان انحرافی و افراطی «تشیع لندنی» عدم مواجهه درست با منتقدان و کشاندن گفت‌وگوها به مراء، لجبازی و جدال غیر نیکو است و از این طریق سعی می‌کنند فضا را برای توهین به مخالفین خود و از میدان بیرون کردن آنها فراهم کنند.
«تشیع لندنی» جریانی سازمان‌یافته و یک حزب سیاسی است که اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند؛ این جریان افراطی که در ظاهر، اولویت خود را مبارزه با اهل‌سنت و اسلام سنی قرار داده است، در واقع بازیچه دست استعمارگران برای تفرقه‌اندازی است. آنان با جبهه کفر تعامل خوبی داشته و عملاً شعار مبارزه با استکبار و استعمار را قبول ندارند.
مقام معظم رهبری (مدظله)، با رصدی کامل نسبت به جریان افراطی و انحرافی «تشیع لندنی» و واکاوی رفتار مستکبران، به ویژه سیاست تفرقه‌افکنانه انگلیسی‌ها، جریان مورد حمایت آنها را خارج از اسلام دانسته و همگان را از اعمال اختلاف برانگیز برحذر داشتند.
«تشیع انگلیسی» یا «تشیع لندنی» از جریان‌های انحرافی و افراطی است که از حمایت همه‌جانبه برخی از کشورهای غربی مانند انگلیس برخوردار است؛ دبیر کل مجمع تقریب مذاهب اسلامی می‌گوید: «اطلاعات دقیق و مدارک مستند داریم که عربستان سعودی که طبیعتاً باید دشمن تشیع افراطی باشد، به جای دشمنی، با واسطه و روش‌های خاص خود، از این جریان افراطی حمایت می‌کند».
مهم‌ترین عوامل تحکیم وحدت در قرآن کریم عبارتند از: اعتصام و تمسک به حبل الهی، احیای امر به معروف و نهى از منکر و عبرت گرفتن از امت‌های پیشین؛ زیرا وحدت یک مقوله مهم است که عدم وجود آن در میان مذاهب اسلامی نتیجه‌ای جز اختلاف و نفاق، ذلت و خوارى ندارد و سرّ ذلت و خوارى هر ملت را باید در اختلاف و نفاق آنان جستجو كرد.