پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شاخصه‌های جریان انحرافی و افراطی «تشیع لندنی» این است که لیدرهای اصلی آن  با سوءاستفاده از تعصبات مذهبی مردم، تمامی مطالب دینی را به سمت مخاصمه و مواجهه با اهل‌سنت سوق می‌دهند و تنها از دریچه تنگ اختلافات شیعه و سنی به تمام مسائل دینی می‌نگرند. با این رویکرد است که مبلغین و طرفداران این جریان در منابر و جلسات سخنرانی خود (حتی در مراسمات مذهبی مانند مراسم پیاده روی اربعین) هر موضوع و سخنی را در انتها به بحث شیعه و سنی ارتباط می‌دهند و همواره از مسائل اختلافی میان مسلمین سخن می‌گویند.

طرفداران این جریان با افراط در اصل تولی و ولایت ائمه اطهار علیهم‌السلام، تأکید ویژه‌ای بر مباحث حاشیه‌ای و بی‌ارزش دارند و در مواجهه با اهل‌سنت مطالبی را مطرح می‌کنند که اعتقاد به آنها، نقشی در اثبات موضوع ولایت ندارد؛ بلکه موجب انحراف مسلمانان از خط اصیل ولایت شده و آنها را درگیر مجادله‌ها و مخاصمه‌های بی‌حاصل مذهبی می‌نماید.

به عنوان مثال یکی از سخنرانان این جریان به جای اثبات ولایت و امامت ائمه علیهم‌السلام از راه قرآن و یا روایات، تمام سعی خویش را صرف آن می‌دارد که در موضوعات تاریخی اهل‌سنت خدشه کند و یا اتهاماتی را برای بزرگان مذهبی آنها دست و پا کند. متأسفانه در سال‌های اخیر این جریان از یک سو با پوشش و توجیه بیان عقاید شیعه و افشاگری، آشکارا توهین‌های بی‌سابقه‌ای را نسبت به عقاید بیان داشته است [1] و از سویی دیگر نیز معناهای نادرست و غیر قابل قبولی از وحدت اسلامی را به مسلمانان القا می‌کنند تا بدین وسیله اعتراض‌ها و جبهه‌گیری‌هایی را در مقابل آن به وجود آورند. معمولاً این عده برای حمله به عنوان «وحدت اسلامی» آن را به معنای دست کشیدن شیعه از عقاید مذهبی خود و پذیرش اعتقادات اهل‌سنت تفسیر می‌کنند. [2]

البته بعضی از بزرگان این جریان در ظاهر خود را طرفدار وحدت اسلامی معرفی می‌کنند؛ اما وحدت در نگاه آنها یعنی شیعه شدن اهل‌سنت است. این عده از تعابیر زیبا و دلنشینی نیز در این مسیر بهره برده و اعلام می‌دارند که اهل‌بیت علیهم‌السلام باید محور وحدت مذاهب اسلامی قرار گیرند و همه مسلمانان باید حول و پیرامون آن بزرگواران به وحدت دست یابند. اما کیست که نداند همه مسلمانان، چه اهل‌سنت و چه شیعه، محب و دوستدار اهل‌بیت علیهم‌السلام هستند؛ اما منظور این عده از محور قرار گرفتن اهل‌بیت علیهم‌السلام در وحدت اسلامی این معنا نیست؛ بلکه پذیرفتن امامت اهل‌بیت علیهم‌السلام توسط اهل‌سنت و شیعه شدن آنهاست؛ چه بسا فراتر از آن یعنی اینکه همه مسلمانان رفتارها و حتی عادات آنها را با این عنوان بپذیرند![3] این گونه تفسیرها از وحدت اسلامی یعنی ایجاد تفرقه و دشمنی بیشتر میان شیعه و اهل‌سنت، یعنی اینکه مسلمانان با یکدیگر بجنگند تا اندیشه یکدیگر را بر جهان اسلام حاکم کنند.

پی‌نوشت:
[1]. اکبری آهنگر، رضا، نگاهی به تاریخچه و تفکرات جریانات شبه حجتیه‌ای، ص404.
[2]. همان، ص405 و همچنین سخنرانی سید احمد شیرازی فرزند سید صادق شیرازی در یوتیوب.
[3]. همان، ص406 و سخنرانی سید صادق شیرازی در یوتیوب.41 .