ابن تیمیه
محمد بن عبدالوهاب افکار ابن تیمیه را برگزید، چون وی بر خلاف حنابله در مسئله قبور، راه تکفیر را برگزیده بود و محمد بن عبدالوهاب با انتخاب تفکر ابن تیمیه، سلاح تکفیر را به دست گرفت تا مسلمانان را تکفیر کند.
حنابله در طول تاریخ به جریانهای مختلفی تقسیم شده‌اند. جریان منزهه و جریان مشبهه دو جریان اصیل حنبلی هستند. هر دو جریان برای قبور احترام قائل بودند، ولی با آمدن ابن تیمیه و شکل‌گیری فرقه تیمیه، زیارت قبور شرک و کفر شمرده شد.
وهابیت در مساله تبرک، ساز مخالفت با دیگر فرق مسلمان نواخته و آن‌را موجب شرک می‌داند. این در حالی است که آیات قرآن در تایید این عمل سخن گفته و افزون بر آن، بزرگان اهل‌سنت نیز تبرک جستن را امری مشروع قلمداد کرده‌اند.
علمای وهابی را در حقیقت تابع فقه ابن تیمیه باید دانست نه تابع فقه احمد بن حنبل؛ زیرا در مسائل زیادی وهابیان از فقه ابن تیمیه پیروی می‌کنند.
طبق برخی از روایات وارده از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امامان معصوم وارد شده است که شافعان در روز قیامت افرادی هستند که باعث نجات افراد به سبب احترامشان نزد خداوند می‌شوند ازجمله پیامبران خصوصاً پیامبر اسلام و امامان معصوم و هم‌چنین قرآن، شهداء و صلحاء و مساجد و انسان‌های مومن و... که این موضوع از اعتقادات شیعه است و لذا با توسل به اینان و شفاعتشان از مواقف روز قیامت، با سلامت می‌توان عبور کرد.
حدیث غدیر طبق علمای شیعه و سنی حدیثی متواتر است که قطعا از پیامبر صادر شده است، ولی ابن‌تیمیه بر این باور است که قسمتی از این روایت دروغ است و قسمتی از آن نیز ضعیف است.
به راستی چرا وهّابیت چون به روایتی در فضایل اهل‌بیت (علیهم السّلام) در منابع و کتاب‌های مورد قبول خود می‌رسند که با دلایل قرآنی و روایی به خوبی قابل اثبات است، آن را غلوآمیز و دروغ می‌پندارند. برای نمونه به دو مورد از مخالفت‌های ابن تیمیه با روایات فضایل اشاره می‌کنیم: سردمدار وهّابیت در کتاب خود وقتی به روایاتی از فضایل اهل‌بیت (علیهم السّلام) که دو نمونه...
از مسلّمات تاریخ و سیره مسلمانان عزاداری و گریه برای اموات است، چرا که این عمل هم در قرآن آمده و هم در اعمال و رفتار پیامبر و هم در میان صحابه و تابعین مرسوم بوده است؛ چرا که این عاطفه و حس درونی انسانهاست که منجر می‌شود که برای عزیزان و کسانیکه به او علاقمند هستند، اینگونه رفتار کنند، اما وهابیون می‌گویند که نباید برای اموات گریه و عزاداری کرد چرا که میت را عذاب می‌کنند.
در دشمنی وهابیت و داعش با اهل بیت هیچ شکی نیست، این دو فرقه منحوس نه تنها از مخالفان اهل بیت می‌باشند بلکه از مدافعین سرسخت دشمنان اهل بیت هم می‌باشند. ابن تيميه که از سران وهابیت می‌باشد در کتاب خود، يزيد بن معاويه را همشان با ساير خلفای مسلمين قرار می‌دهد و برای اثبات بی‌گناهی يزيد در حادثه كربلا، کلمات دور از انصافی بیان می‌کند
در اینکه نیت عبادت باید بر زبان جاری شود یا خیر اختلاف است، ولی عالم وهابی در عین ناباوری می‌گوید: که اگر کسی نیت وضو را بر زبان جاری کند، باید کشته شود، زیرا بدعت در دبن به وجود آورده است.
در طول تاریخ اسلام جریانهای زیادی بروز کرد و مدتی جولان دادند و بعد از مدتی یا محو و نابود شدند. این جریانها وقتی به افکار دلخواه خود نرسیدند با فرافکنی و شبهات واهی خود را از جمع مسلمانان جدا کردند و طرف مقابل خود را خارج از دین معرفی کرده و برچسب ارتداد و کفر زدند و در این راه خونهایی ریخته شد و هتک حرمتهایی صورت گرفت و این حرکت از خوارج آغاز شد و با وهابت امروز ادامه دارد.
سعادت از جمله مسائلی است که انسانها در زندگی خود آن را جستجو می‌کنند. ابن‌تیمیه نیز به دنبال سعادت و تبیین آن است که در این میان چاره‌ای جز استفاده از عقل و فطرت ندارد. اما او تنها عقل و فطرت خود را ملاک سعادت حقیقی می‌داند.
فرقه وهابیت از اساس و ریشه هیچ حرفی برای گفتن نداشتند چرا که این فرقه که موسس آن محمد بن عبدالوهاب است هم در زمان خود جایگاه نداشته و علی رغم تذکرات اطرافیان باز راه خود را ادامه داد تا اینکه مورد انتقاد علما و بزرگان قرار گرفت. او حتی در میان خانواده خود هم مورد نکوهش واقع شد، تا اینکه حکومت وقت و حمایتهای انگلیس باعث شد تا قوت و قدرت یابد و از اینجا بود که فتوای قتل همگان را صادر کرد.
در تاریخ اسلام، در زمان حمله مغولها، حکومت قدرتمند بغداد نابود شد، ولی با درایت علمای اسلام، خصوصاً فقهای شیعه مانند خواجه نصیرالدین طوسی و ... حاکمان مغول به اسلام مشرف شدند. در این میان برخی از علمای مذاهب مخالف تشیع مانند ابن تیمیه، دست به شورش زدند و با سخنان باطل خود در میان مسلمانان تخم نفاق و کینه را گسترش دادند و دین اسلام را دینی تحریف شده دانسته فتاوای عجیبی صادر کردند.