قرطبی صاحب کتاب الاستيعاب در تایید دنیاپرستی معاویه و یارانش به نقل از ابوقیس اودی که از راویان مورد توثیق اهل سنت است می‌نویسد: «مردم به سه دسته تقسیم می‌شوند: دین داران که مولاعلی (علیه‌السلام) را دوست دارند، دنیا پرستان که طرفدار معاویه و دوست داران او هستند و خوارج.»

وقتی امام حسن (علیه‌السلام) مریض شد، مروان به معاویه نامه نوشت و معاویه به او نوشت، خبری از حسن را برای من بفرست و چون خبر شهادت او به معاویه رسید، صدای تکبیری از کاخ خضراء بلند شد که اهل شام به خاطر آن تکبیر گفتند، پس فاخته دختر قریظه به معاویه گفت: خدا چشمت را روشن کند برای چه تکبیر گفتی؟

جارالله زمخشری که نزد اهل سنت با کتاب‌ها و تالیفات معروفش، شهره‌ی عام و خاص است، در کتاب خود به مسمومیت امام حسن (علیه‌السلام) توسط معاویه اشاره می‌کند و می‌نویسد: «معاويه صد هزار (سکه‌ی طلا) به جعده، دختر اشعث، همسر امام حسن (عليه‌السلام) داد تا آن‌که ایشان را مسموم كند.

ذهبی، عالم مشهور اهل سنت، به نقل از واقدی می‌نویسد: «من از بعضی افراد شنیده‌ام که می‌گویند: معاويه بعضی از افراد را به خدمت گرفت تا به حسن بن علی سَمّ بدهند.»
سير أعلام النبلاء، ج3، ص274.

ابومسهر از علمای اهل سنت درباره‌ی ثواب و مزد پیمودن مسیر برای دادن هدیه به برادر دینی در کتابش می‌نویسد: «سعید بن جبیر گفت: هر کس برای برادر دینی خود هدیه‌ای ببرد، خداوند برای هر قدمی که بر می‌دارد یک حسنه می‌نویسد و یک گناه از او محو می‌کند.»

ابو‌حنیفه گروهی از فقها را از بیعت با منصور فراری داد. سپس گفت: آنان برای من اسوه هستند و با آن فقیهان همراه شد و چون نزد منصور رفتند، وی رو به ابو‌حنیفه کرد و گفت: تو هستی که همه این حیله‌ها را کرده‌ای. خداوند شاهد بر تو باشد که از درون قلبت با من بیعت کنی.