زمخشری مفسر و مورخ مشهور اهل سنت، از خباثت معاویه به هنگام شنیدن خبر شهادت امام حسن (علیه‌السلام) پرده‌ بر می‌دارد و می‌نویسد: «هنگامی‌كه خبر رحلت حسن بن علی به معاويه رسيد، معاویه و كسانی‌كه در اطرافش بودند، سجده شكر به‌جای آوردند.»
ربيع الأبرار، ج5، ص134.

ابن‌حبان، عالم پرآوازه‌ی اهل‌سنت، در کتاب خود با اشاره به حیله‌گری و فریب‌کاری معاویه می‌نویسد: «معاویه با حیله و نیرنگ در برخورد با حسن بن علی، کارش را به سرانجام رساند.

روایات صحیحی از «ابن عباس» و «معاذ» در جمع بین نمازها توسط پیامبر نقل شده است و این امر در روایات این دو صحابه منحصر نیست، بلکه از «عبدالله بن مسعود» نقل شده است که پیامبر خدا میان نمازهای ظهر و عصر، و مغرب و عشاء، برای این‌که امت وی به زحمت نیفتد، جمع می‌کرد.

ابن حجر در شرح روایتی از صحیح بخاری می‌گوید: پیامبر اکرم بین نمازها در مدینه جمع کردند که جمع بین این دو نماز به جهت ترس، سفر یا باران نبود؛ بعضی از علما جمع بین دو نماز را به جهت مریضی، جایز می‌دانند و نووی نیز این نظر را تقویت کرده است، که این قول قابل خدشه است؛ زیرا اگر پیامبر اکرم به جهت مریض

مسلم در صحیح خود در باب «جمع نماز در حضر» هفت روایت از «ابن عباس» نقل کرده است، به این مضمون که رسول خدا نمازهای ظهر و عصر، مغرب و عشاء را با هم در یک‌جا، بدون داشتن عذرهایی مانند ترس از دشمن و مسافرت به جا آورد.
صحیح مسلم، ج1، ص489 - 492.

عمادالدین طبری می‌نویسد: «زنان خاندان نبوت در حالت اسیری، حال مردانی را که در کربلا شهید شده بودند، بر  پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است، تا ایشان را به خانه یزید آوردند.