نووی در شرح حدیثی از صحیح مسلم که از قول ابن عباس بیان شده ما بین دو نماز در زمان پیامبر جمع می‌کردیم، می‌گوید: فعل ابن عباس و تأیید و عدم انکار ابوهریره، نشان از جمع بین دو نماز است؛ برخی می‌گویند که جمع بین دو نماز بر عذر مریضی و مانند آن حمل می‌شود که قول احمد بن حنبل و ... است. عده‌ای دیگر قائل شده‌اند که می‌توان بین دو نماز در وطن به دلیلی جمع کرد، به شرط این‌که این کار عادت نشود؛ این قول ابن سیرین، اشهب و ... است که با ظاهر روایت ابن عباس و اینکه گفته قصد پیامبر این بود که حرج را از امتش بردارد، تأیید می‌گردد. پس این جمع بین دو نماز به علت مریضی یا دلیل دیگری نیست.
صحیح مسلم بشرح النووی، ج5، ص219.
مقاله: «ایراد به شیعه در جمع بین نماز با استناد به کلام امیرالمؤمنین»