اسناد

علمای مذاهب اسلامی بر این مطلب اتفاق نظر دارند که برای رهبر و امام جامعه اسلامی ویژگیهایی شرط شده از جمله: عدالت، دانش، اجتهاد، شجاعت و صاحب رأی صحیح بودن.

جابر نقل میکند: «زمانی که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) پیکر خونین حمزه را یافت، گریست و زمانی که از مثله کردن او آگاهی یافت، با صدای بلند گریه سر داد.»
المعجم الکبیر، طبرانی، ج3، ص155.

محب الدین طبری مینویسد: «عبدالله بن مسعود گفت: در جریان جنگ احد، تاکنون ندیده بودیم که پيامبر برای كسی به شدت گريه كند، به این صورت كه در شهادت عموی خود حمزه میگریست. بعد از شهادت حمزه، بدن او را به طرف قبله گرداند.

برخی از جنایات آلسعود در راستای تثبیت قدرت:
1) ذبح 3970 نفر از اهالی منطقه شعبیة در حالیکه در شب بیست و هفتم رمضان در مسجد در حال عبادت و نماز بودند.
2) ذبح 410 نفر از اهالی آل اسلم از قبیله شمر.
3) ذبح 513 نفر از قبیله عنزة.
4) ذبح 411 نفر از اهالی حائل.

عبدالله بن انیس جُهنى، از دامداران بادیه نشین بود، به دلیل دورى از مدینه، امکان حضور دایم در مدینه را نداشت.

با سند صحیح از ابوصالح حنفی نقل شده است كه ديدم علی بن أبی طالب (عليهالسلام) را كه قرآن را میگرفت و بر سر میگذاشت؛ تا جایی كه من صدای حركت ورقهای آن را میشنيدم. سپس میفرمود: خدايا آنها مانع شدند كه من در ميان امت، حكومت کنم؛ پس خدايا ثواب آن را به من عطا فرما!

ابویعلی نقل می کند: «امیر مؤمنان (علیهالسلام) به بیماری سختی مبتلا شد و به حدّی لاغر و نحیف گردید که بر حال او نگران شدیم، ... وقتی عافیت یافت، به او گفتیم از حالتی که به شما دست داده بود، ترسیدیم.

گستره عفو و گذشت امام حسن (علیهالسلام) آن قدر پردامنه بود که حتی قاتلش را هم در برگرفت، به طوری که امام حسین (علیهالسلام) وقتی از حضرت پرسید: چه کسی شما را مسموم کرد؟ فرمود: از چه رو میپرسید؟ میخواهید او را بکشید؟ حساب او را به خداوند واگذار کردم.

مردی از اهل شام به مدینه آمد و شخصی را دید که بر استری زیبا و لباسی زیباتر در حرکت است، از مردم پرسید این شخص کیست؟

یکی از احادیث و فضایل ساختگی برای عمر، این حدیث است که از پیامبر از قول جبرئیل چنین نقل کردهاند که فرمود: باید اسلام بر مرگ عمر بن خطاب بگرید؛ ابن جوزی و فتنی از علمای اهل سنت این حدیث را ساختگی دانستهاند و ابوداود، نسایی، ابن ابیحاتم، ابن حبّان و دیگر رجالیون اهل سنت، یکی از راویان این حدیث ر

شوكانى مى نويسد: «احاديثى كه در اين موضوع است، دلالت بر اين معنا دارد كه اذان و اقامه گفتن در نماز عيدين (عید فطر و قربان) نامشروع است. عراقى مىگويد: همۀ علما طبق اين فتوا عمل كردهاند. ابن قدامه مىگويد: در اين باره كسى كه نظرش قابل اهميت و اعتنا باشد، نظرى بر خلاف نداده است.»

ماوردی میگوید: «در اینکه شب قدر در دهه سوم ماه رمضان است، تردیدى بین عالمان نباید باشد، چون ابوذر از رسول الله روایت کرده است که این شب در دهه پایانى ماه رمضان است.»
الحاوی الکبیر، ماوردی، ج3، ص483.

عبدالله بن انیس جُهنى، از دامداران بادیه نشین بود، به دلیل دورى از مدینه، امکان حضور دایم در مدینه را نداشت.