اسناد
عدهای عثمان را در حضور عایشه لعنت میکردند، اما وی ممانعت نشان نداد.
مردم نسبت به عملکرد عثمان [در نحوه حکومتدارى او و بخششهای بیرویه او از بیت المال] به على (علیهالسلام) شکایت مىکردند، حضرت [از روی خیرخواهی] فرزندش امام حسن (علیهالسلام) را به سوى او مىفرستاد و چون این کار را زیاد انجام داد، عثمان به امام حسن (علیهالسلام) گفت: «همانا پدرت گمان مىکند آنچه ر
معاويه به فرمانداران خويش تکلیف کرد، كسانیكه فضائل و مناقب عثمان را نقل میكنند، مورد احترام و اكرام قرار داده و برای آنان عطايا قرار داده و نام آنها را به دربار معاويه در شام گزارش کنند.
سیره نویسان ذکر کردهاند که رسول رحمت در روز دوشنبه دوازدهم ماه ربیع الاول در شهر مکه به دنیا آمد و مسلمانان با حضور در شعب ابیطالب که در شهر مکه است، در شب میلاد حضرت رسول (صلیاللهعلیهوآله) دور یکدیگر جمع میشوند و مشغول به دعا و عبادت میشوند.
با فضیلتترین شبها، شب میلاد پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) است و بعد از شب میلاد حضرت، شب قدر و سپس شب معراج و شب عرفه و شب جمعه و سپس شب نیمه شعبان است و این شبها بر اساس افضلیت، به صورت برتری رتبه و اهمیت بیان شدهاند.
نهاية الزين، محمد بن عمر نووی شافعی، ص193.
روزی حضرت علی (علیهالسلام) بر روی منبر فرمود: شما مردم را به خداوند رحمان سوگند میدهم که آیا از شما، کسانی هستند که از رسول خدا در غدیرخم شنیده باشد که حضرت فرموده باشد، «پروردگارا! دوستدار علی را دوست بدار و دشمن علی را دشمن بدار»؟ اگر شنیدهاید از جای خود برخیزید و شهادت دهید.
آلوسی در تفسیرش، در دفاع از شیعه میگوید: «به شيعيان نسبت داده شده است که به عائشه، تهمت ناپاکی زدهاند؛ در حالىکه خود آنها (شیعیان) چنين مطلبى را شديداً انکار مىکنند؛ در کتابهاى مورد اعتماد آنها نیز چنين مطلبى ديده نمىشود و اصلاً اثرى از آن نيست.
شیخ طوسی در تفسیر خود فرموده است: هیچ همسری از هیچ پیامبری، هرگز زنا نکرده است. چرا که این کار باعث تنفر مردم از پیامبر میشود، و باعث لکه ننگی بر ایشان میگردد. پس هر کس یکی از همسران پیامبر را به زنا نسبت بدهد، به تحقیق، اشتباه بسیار بزرگی را مرتکب شده است.
در صحیح مسلم از پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) نقل شده است: «مؤمنان در دوستی، و مهربانی، همانند پیکری میمانند که اگر عضوی از آن دچار درد و بیماری گردد، دگر عضوها را قراری نیست و دچار ناشکیبایی و بیداری در شب خواهند گردید.»
صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، ج4، ص2000.
سيد قطب، عامل اختلافات داخلى و جنگ ميان مسلمانان را ساخته دست استعمار دانسته و معتقد بود كه يهوديان و مسيحيان، با ايجاد جنگ داخلى ميان مسلمانان، دست به دست هم داده و جبهه واحدى تشكيل مىدهند و با اصل اسلام مقابله مىكنند.
فى ظلال القرآن، سید قطب، ج1، ص108.
شبلنجی در مورد امام صادق (علیهالسلام) میگوید: «فضيلتها و صفات پسنديده امام صادق (عليهالسلام)، آن اندازه فراوان است كه به محاسبه عادی در نمیآيد و نويسنده هر قدر هوشيار و چيره دست باشد، از عهده بررسی و قلم فرسايی درباره آنها برنمیآيد.»
نور الابصار، شبلنجی، ص297.
ثعلبی در تفسیر خود، روایتی را از امام صادق (علیهالسلام) نقل کرده که: ما (اهل بیت)، همان ریسمان خداوند هستیم که خداوند در قرآن فرموده، همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.
الکشف و البیان، ثعلبی، ج3 ص163.
در مورد عمر، فرزند امیرالمؤمنین بلاذری نوشته است که عمر بن خطاب او را هم نام خود کرد، و به او غلامی بخشید.
انساب الاشراف، بلاذری، ج۲، ص۴۱۳.
مقاله: «رابطه و وصلت اهل بیت با خلفا و صحابه»
یعقوبی مینویسد: «حجر بن عدی، عمرو بن حمق و کوفیانِ دوستدار علی (علیهالسلام) آنگاه که میدیدند [بنی امیه] و مغیره بن شعبه بیشرمانه علی (علیهالسلام) را لعنت میکنند، خشمگین میشدند و بر آنان و لعنت کنندگان علی (علیهالسلام) لعنت میفرستادند.»
تاریخ یعقوبی، ج2، ص140.