در دنياي اسلام، ملتي که داراي مشترکات فراواني چون پيامبر، قبله، کتاب و روزه و ... هستند و پیروان مذاهب آن، در اصول اساسی اسلام (توحید، نبوت، معاد) اختلافی ندارند؛ هرچند در بحثهای کلامی، اصولی، فقهی، حدیثی و تفسیری اختلافات مختصری دارند، نباید در بدنه اين جماعت شکاف و از هم گسستگي وجود داشته باشد.

با بررسی آیات قرآن کریم و سنت معصومین (علیهم‌السلام) و مطالعه سخنان بزرگان به این نتیجه می‌رسیم که وحدت در وهله اول به نفع خود مسلمانان است. چه بسا با پیوند برادری و همدلی میان آنان و مستحکم کردن زنجیرهای همدلی و برادری بتوان دسیسه‌های شیاطین و منافقان را خنثی کرد.

میلاد وجود مبارک پیامبر اسلام و به تبع آن، رسالت ایشان، برترین نعمت الهی و بالاترین موهبتی است که خداوند متعال به بندگان خود عنایت کرده است. باید گفت اگر سالها به پاس این منت عظیم سر به سجده ساییده شود، اندکی از شکر خدای رحمان به جا آورده نشده است و تنها با الگوگیری از سیره و روش رسول خدا، سعادت نصیب مؤمنین می‌گردد.

امام صادق (علیه‌السلام) ششمین حجت خدا بر امت اسلامی و رئیس مذهب تشیع، دوران سراسر با برکت خود را در ترویج تعالیم ناب اسلام و تربیت شاگردانی که هر کدام از آنان چهره‌های مشهور و دانشمندان فرزانه‌ی دوران بودند، سپری کردند. اما مشهورترین اثری که از امام جعفر بن محمد (علیهماالسلام) به یادگار مانده، تبیین علم امام و شرح آن است.

قرآن، وسیله وصول به دریای هستی و آرام بخشی است که کامل‌ترین کلام و بالغ‌ترین حجت است. قرآن، گلستانی است که عطر آیاتش نسیم فرح‌بخش حیات طیب را به مشام جان می‌کشاند و بوستانی است که اجزائش سعادت را به سوی قلب‌ها می‌گشاید.

مباهله براى اثبات و روشن شدن حق، پس از اقامه برهان است، و مخصوص زمان پیامبر نیست، بلکه دیگر مؤمنان نیز مى‏‌توانند انجام دهند و مانعی نیست که هر کس با رعایت آداب آن (سه روز تهذیب نفس، روزه و غسل، و رفتن به صحرا در بین‌الطلوعین، لعن کسیکه حق را انکار کرده)، برای اثبات حقانیت خویش در مقابل دشمنان دین بتواند مباهله کند.