وهابیان پیروان محمد بن عبدالوهاب (1115– 1206 هجری) هستند و او پیرو مکتب ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم جوزی بود که عقاید جدیدی را بنیاد نهاد. نام این فرقه ضاله از نام پدر او عبدالوهاب گرفته شده است. ریشه ی فکری وهابیت، آرا و افکار ابن تیمیّه است که در سال 698 هـ ق، در منطقه شام آغاز، و با مخالفت صریح بزرگان اهل سنّت و شیعه روبرو شد.

عریفی مفتی عربستانی (همان کسی که فتوای جهاد نکاح را صادر کرد) با توهین به مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی سیستانی، برگ ننگینی بر خبائث اخلاقی خود افزود. البته او یکی از ده‌ها مفتی وهابی است که هماره علیه شیعه و علمای آن دست به انتشار اکاذیب می‌زنند و آنچه سزاوار خودشان است به دیگران نسبت می‌دهند.

سران وهابیت، با شدت هر چه بیشتر از زمان محمد بن عبدالوهاب بر طبل جدایی و تفرقه بین صفوف مسلمین کوبیده‌اند. آن‌ها با برچسب تکفیر که به راحتی به سایر مسلمانان نسبت می‌دهند، از پیشگامان تفرقه و جدایی افکنی بین فرق و مذاهب اسلامی هستند و البته نوک پیکان ایشان در درجه‌ی اول به سوی محبین اهل بیت و پیروان واقعی قرآن و عترت است.

از جمله دستوراتی که خداوند به بندگان خود داده است،‌ حفظ احترام بزرگان دین است. این در حالی است که ابن‌تیمیه، تئوریسن وهابیت، نه تنها به بزرگان دین اسلام احترام نگذاشته بلکه در جهت تطهیر دشمنان ایشان بر آمده است. اهداف ابن‌تیمیه در جریان‌ تقدس‌زدایی، در مرحله نخست، پیامبر، و سپس اهل‌بیت است.

فهم نادرست از واژه‌ی ایمان و معنای دقیق آن باعث گمراهی‌های بسیار شده از جمله گروه‌هایی که در این ورطه گرفتار آمده‌اند وهابیت و تکفیری‌ها هستند که در اثر این فهم اشتباه سایر مسلمانان را اعم از شیعه سنی متهم به کفر نموده و خون و مال و ناموس آن‌ها را مباح می‌دانند. این در حالی است که آنان خود در فهم معنای اسلام و ایمان درمانده‌اند.

دشمنی استکبار جهانی با ملت ایران، پر واضح است. آمریکا و متحدانش از هر راهی، چه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در اندیشه نفوذ به سرزمین مقدس جمهوری اسلامی ایران هستند. حتی با راهبرد مسلحانه در فکر ضربه زدن به نظام مقدس ایران اسلامی بود و با پروراندن و پشتیبانی از گروهک دست‌ساخته "جند الله"، توهم نفوذ در کشور ایران را داشت.