نه تنها اجماع شیعه و عقیده‌ی مذهب شیعه بر آن است که حضرت مهدی از فرزندان امام حسن عسکری (علیه السّلام) که در سال 255 هجری به‌ دنیا آمده و افراد زیادی نیز آن حضرت را زیارت کرده‌اند، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز در این موضوع با شیعه اتفاق نظر دارند. از باب نمونه فخر رازی شافعی و دیگران به این موضوع اعتراف کردند.

از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبهه‌ی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابن‌تیمیه، بنیان‌گذار فرقه‌ی ضالّه‌ی وهّابیت در شبهه‌ای گوید: عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است. که پاسخ می‌گوییم طولانی بودن عمر امکان قرآنی دارد.

در حالی که بیشتر بزرگان و علمای اهل سنت بر ولادت حضرت مهدی در سال 255 هجری و آغاز غیبتش در سال 260 هجری صراحت دارند، اما ابن‌تیمیه حرّانی، تئوریسین فکری وهّابیت می‌گوید: «محمد بن جریر طبری و دیگر علمای علم تاریخ و انساب گفته‌اند: حسن بن علی عسکری (علیهما السّلام) فرزندی نداشته و اولادی هم از خود باقی نگذارده است.»

گروهی از شبهه‌گران وهّابی، با عبارات و ترفند‌های گوناگون کوشیده‌اند، در اصل این‌که اساساً امام عسکری فرزندی داشته که غیبت نموده باشد یا خیر، تشکیک نموده‌اند. از باب نمونه ناصر بن عبدالله قفاری در شبهه‌ای، قضیه‌ی تقسیم میراث امام عسکری بین برادرش (جعفر کذّاب) و مادر امام عسکری را دلیلی بر عدم وجود امام زمان گرفته و گفته است.

ابن تیمه حرانی، حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة» را که علامه حلی آن را در حقانیت عقیده شیعه آورده بود حدیث جعلی و ساختگی و بی اصل می‌داند. ما در این جستار به خوبی به طرح سخن ابن تیمیه و پاسخ‌های مختلف به اشکالات او می‌پردازیم.

مسأله ظهور امام زمان در آخر الزمان، از مسائل بحث برانگیز بین مسلمانان است. این موضوع دارای مباحث مبهم بسیاری است که نیاز به فحص فراوان دارد.در روایات آمده است که یکی از علائم ظهور امام عصر، پر شدن ظلم و فساد در جامعه است. برداشت غلط از این روایات سبب شده است که برخی گمان کنند در برابر ظلم نباید اقدامی کرد تا منجر به تاخیر افتادن ظهور امام زمان نشود.