از جمله شبهاتی که وهّابیون در شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی خود به شکل گسترده‌ای به آن دامن زده و پر و بال می‌دهند، ارائه‌ی برخی روایات است که از نظر سند، دلالت و مدلول مخدوش است و نعوذبالله امام زمان را چهره‌ای خشن و خون‌ریز ارائه می‌دهد، گویی که او بویی از رأفت و رحمت اسلامی نبرده، تنها کارش شمشیر به دست گرفتن، گردن زدن و جوی خون به راه انداختن است؛ به حدی که از هر هزار نفر، نهصد و نود و نه نفر و یا بر اساس روایت دیگری دو سوم انسان‌های روی زمین را خواهد کشت. متأسفانه این‌گونه تبلیغات مسموم تا جایی رسوخ نموده که در پاره‌ای موارد دیده می‌شود که حتی برخی شیعیان نیز با ترس و لرز از ظهور امام زمان یاد کرده و می‌گویند: چرا باید برای ظهور امام زمانی دعا کنیم که گردن همه‌ی ما را از دم تیغ خواهد گذراند؟!

در پاسخ می‌گوییم بر اساس روایات متعدد، نمی‌توان ادعا کرد که هنگام ظهور، هیچ قتل و کشتاری رخ نمی‌دهد؛ زیرا در آن دوران، بحث از انتقام همه‌ی ظلم‌های رفته بر انسانیت در طول تاریخ، خصوصاً ظلم‌های وارده بر بهترین انسان‌های روی زمین در کوچه‌ی بنی‌هاشم، غصب خلافت، غصب فدک، واقعه‌ی کربلا و ظلم‌هایی که بر تک‌تک اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) رفته و اجرای حدود الهی و اقامه‌ی حکومت عدل جهانی است[1] و مسلّما این امر بزرگ، مخالفان فراوانی داشته و بدون برداشتن آن‌ها از سر راه، میسّر نخواهد گردید. تاریخ، نشان داده همواره دنیا‌طلبان و زورمداران تاریخ، به راحتی از منافع دنیوی و ظلم و جورشان دست نمی‌کشند و زالوصفتانی که عمری خون مردم را مکیده‌اند، چون بفهمند منافع آن‌ها با ظهور حضرت مهدی به خطر می‌افتد، با او به ستیز برمی‌خیزند، از این‌رو، آن حضرت برای اجرای عدالت و نجات مستضعفان، از قوه‌ی قهریه و زور استفاده خواهد کرد. محی‌الدین عربی، در این باره می‌نویسد: «اگر شمشیر در دست مهدی نباشد، فقها فتوا به قتل او خواهند داد؛ ولی خداوند او را با شمشیر و کرم ظاهر می‌کند تا آن‌ها، هم به طمع بیفتند و هم بترسند و اطاعت کنند؛ هر چند که ایمان نمی‌آورند و دشمنی با او را در دل پنهان می‌کنند؛... اگر درباره چنین افرادی، حضرت مهدی با شمشیر قیام نکند، سخن آن حضرت را نمی‌شنوند و اطاعت نمی‌کنند.»[2]

در راستای بیان به کار گرفتن قوه‌ی قهریه از سوی امام زمان در روایات، حتی به سلاح آن حضرت[3] و یا مدّت زمانی که شمشیر به دست گرفته و با دشمنان به نبرد می‌پردازد نیز اشاره شده: «ابوبصیر گوید: امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود: صاحب‌الامر با چهار پیامبر از پیامبران الهی شباهت دارد: با حضرت عیسی (علیه‌السّلام) در نسبت‌هایی که به او دادند؛ با حضرت موسی (علیه‌السّلام) در ترس و هراس از امور خود؛ به حضرت یوسف (علیه‌السّلام) در سال‌های طولانی زندان و حصر؛ به حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در سیره و خلق و خو؛ با این تفاوت که آثار و نشانه‌های آن حضرت را دارد، اما هشت ماه شمشیر به دست گرفته و با هرج و مرج‌ها می‌جنگد تا آن‌که خداوند راضی می‌گردد. عرض کردم: چگونه از رضایت خدا آگاه می‌شود؟ فرمود: خداوند به دل ایشان رحم می‌اندازد.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. بحارالأنوار، علامه مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 44، ص 218.
[2]. «و لو لا أنّ السّیف بید المهدیّ لأقتی الفقهاء بقتله ولکنّ الله یظهره بالسّیف و الکرم فیطمعون و یخافون فیقبلون الحکم من غیر إیمان بل یضمرون خلافه... .» الفتوحات المکیة فی معرفة الاسرار الملکیة، محیی الدین عربی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 3، ص 327.
[3]. «و لهم سیوف من حدید غیر هذا الحدید لو ضرب أحدهم بسیفه جبلا لقدّه حتّی یفصله.» بحارالأنوار، علامه مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 27، ص 44.
[4]. «عن أبی بصیر قال سمعت: أبا جعفر الباقر (علیه السّلام) یقول: فی صاحب الأمر هذا الأمر سنن من أربعة أنبیاء سنّة من موسی... .» الغیبة، ابن أبی زینب النعمانی، انوار الهدی، قم، ص 167.