یکی از کارشناسان مباحث مذهبی در شبکه‌های وهابی، چند مدت پیش درباره جواز استمناء گفت: «انسان می‌تواند در دو صورت، خود ارضایی کند. اولین مورد جایی است که هیجان شهوت بر انسان غلبه کند و دومین مورد جایی است که در موقعیتی قرار گیرد که می‌ترسد به زنا بیافتد. در این دو صورت اگر کسی بترسد به زنا بیافتد استمناء برایش اشکالی ندارد.» البته می‌توان گفت...

خشونت از سنت‌های وهابیان و یکی از مهمترین عوامل پیشرفت آنان می‌باشد. محمد بن عبدالوهاب با پیروی از سلف خود با کشتار مسلمانان و غارت اموال آنان و تقسیم غنائم به دست آمده از سرزمین‌های اسلامی میان وهابی‌ها، توانست پیروانی برای خود جمع کرده و تفکرات ابن‌تیمیه را احیا کند و در ادامه، همین تفکر میان وهابی‌ها رواج پیدا کرد.

با نظر به آیات و روایاتی که از منابع شیعه و سنّی و همچنین موضع‌گیری‌های علمای شیعه، برای نیل به این هدف مطرح گردید، اما می‌بینیم در مقابل و از سوی بخشی از علمای جامعه اسلامی به نام سلفیّون و یا وهابیون چگونه برخوردهایی را شاهد بوده‌ایم. اینان، در برخورد افراطی و تعصّب‌آمیز خود هر که را سدّ راه ببینند حتّی اگر از مذاهب اهل‌سنت باشند بدعت‌گذار، کافر و مرتد نامیده و در صدد حذف او بر‌می‌آیند...

بخاری که نام کتاب خود را «صحیح»! نام نهاده در درون کتاب خویش روایاتی را آورده که قائل به جسمانیت خداوند دارد و قطعا مردود می‌باشند.

بن باز: دعا از مصادیق عبادت است و چون عبادت منحصر در خداوند است، پس هر کس غیر خدا را بخواند، غیر خدا را عبادت کرده است. بنابراین هر کس بگوید: یا رسول الله، یا نبی الله، یا محمد به فریادم برس. مرا دریاب، مرا یاری کن، من را شفا بده، امتت را یاری کن، بیماران را شفا بده، گمراهان را هدایت فرما و... مشرک است.

آيين اسلام، آيين فطرى است و دستورهاى آن، با آفرينش انسان، هماهنگ و هم‌سوست؛ اين آيين، از هر نوع تشريع خلاف فطرت، پيراسته است. قرآن مجيد مى‏‌فرمايد: «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها.[روم/30] پس رو به آيين حق‏‌گرا و توحيد خالص كن، كه خداوند در نهاد انسان‏‌ها جاى داده است.»