شاید برخی تصور کنند که وهابیان فقط مناطق شیعه نشین را مورد تاخت و تاز قرار داده‌اند.، ولی با نگاهی به عملکرد سیاه آنان در حجاز و شام روشن خواهد شد که حتی مناطق سنی‌نشین نیز از حملات وحشیانه آنان در امان نبوده است. جمیل صدقی زهاوی درباره حمله وهابیان به طائف می‌نویسد از زشت‌ترین کارهای وهابیان در سال 1217 قتل عام مردم طائف است که بر صغیر و کبیر رحم نکردند. طفل شیر خوار را بر روی سینه مادرش سربریدند، جمعی را که مشغول فرا گرفتن قرآن بودند، کشتند و حتی گروهی را که در مسجد مشغول نماز بودند به قتل رساندند. کتاب‌ها را در کوچه و بازار افکندند و آن‌ها را پایمال کردند، در حالی که در بین آن کتاب‌ها، کتاب صحیح بخاری و مسلم و دیگر کتب حدیث و فقه بود. (ماضی النجف و حاضرها، ج1، ص325) وقتی خبر این جنایات به علمای مکه رسید، علما و مفتیان مذاهب اربعه اهل سنت به کفر وهابیان حکم کردند و بر امیر مکه واجب دانستند که باید به مقابله با آنان بشتابد. (شاه فضل رسول قادری، سیف الجبار المسلول علی الاعداء الابرار، ص2)

ماضی النجف و حاضرها، ج1، ص325 به نقل از رضوانی، علی اصغر، سلفی گری و وهابیت، مسجد جمکران، قم1387ش، ص185.
قادري، شاه فضل رسول، سيف الجبار المسلول على أعداء الأبرار، بي جا، 1321ق، ص2.