هر انسان سالمى به پدران و مادران و فرزندان و بستگان و دوستان خود علاقه دارد و پس از درگذشت آن‌ها نيز به ياد آن‌ها مى‌‏باشد، و در خانه دل، مهر و محبت آن‌ها را پرورش مى‏‌دهد، و لذا آثار و يادگارهاى آن‎ها را حفظ مى‏‌كند. از اين جهت، پس از خاك‌سپارى، علاقه‏‌مند است كه مهر جوشان خود را در كنار قبر آن‌ها به نمايش بگذارد، تا رابطه او با اين از دست‏‌رفتگان قطع نشود، و آرامگاه آنان به‌صورت خاصى محفوظ بماند و این کار امری فطری می‌باشد و منافاتی با توحید ندارد.
از همه مهم‌تر طبق کلام نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) زیارت قبور برای انسان آموزنده است و انسان را به یاد آخرت می‌اندازد.[سنن ابن ماجه، ج1، ص500] و قابل توجه این‌که خود دلیل نقلی، حجت است برای عقل.
بنابراين جلوگيرى از زيارت قبور افراد مورد علاقه، و تخریب قبور به فتوای وهابیت، امرى است بر خلاف فطرت و گامى است بر خلاف خواسته‌‏هاى آفرينش انسان. از اين جهت شرع مقدس به زيارت قبور دستور داده و آثارى بر آن بيان شده است.

پی‌نوشت:

محمد بن يزيد القزويني، سنن ابن ماجه، مصادر حدیث سنی، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، ج1، ص500 «زوروا القبور. فإنها تذكركم الآخرة»