ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه که علیه شیعه نوشته شده است؛ به دشمنی با حضرت علی پرداخته و می‌نویسد: علی اینگونه نبود، و همانا بسیاری از صحابه و تابعین، بغض علی را در دل داشتند و او را دشنام می‌دادند و با او نبرد می‌کردند. این سخنان در حالی است که پیامبر گرامی اسلام حب و بغض نسبت به امام علی را نشانه ایمان و نفاق دانسته است.

ابن تیمیه، از علمای اموی است. وی به‌صورت زیرکانه‌ای در صدد مذمت حضرت علی است، او می‌گوید: «اکثر خطبه‌هایی که در نهج البلاغه از علی نقل شده است، دروغ است. علی برتر از آن است که چنین سخنانی را بگوید، ولی شیعیان دروغ‌هایی را به وی نسبت داده، گمان می‌کنند که مدح علی است، در حالی‌که اینگونه سخنان مدح علی نبوده و درست نیست.»

ابن تیمیه: یزید دستور به قتل امام حسین نداد، بلکه هدف یزید این بود که امام حسین را تعظیم کند، اما حسین از بیعتش سر باز زد و ولایت یزید را نپذیرفت و بر ضدش قیام کرد. مردم عراق راه را بر او بستند وحسین خواست به‌سوی یزید پناهنده شود، ولی مردم عراق او را کشتند. وقتی خبر کشتن حسین به یزید رسید بر شهادت حسین گریست.

حضرت علی (علیه السلام) در بین سلفیه مقامی بالا دارد. حضرت علی جزء خلفای راشدین و عشره مبشره است. بنابر اعتقاد سلفیه هر کس به صحابه توهین کند اهل بدعت، بلکه کافر است. با این اوصاف قطعا باید ابن تیمیه اهل بدعت و کافر باشد، زیرا ابن تیمیه معتقد است که امام علی در 17 مورد اشتباه کرده است، که این اشتباه مخالف صریح قرآن بوده است.

ابن تیمیه می‌گوید: همه احادیث فضایل معاویه دروغ هستند. ابن قیم نیز در کتابش تعدادی از فضائل جعلی معاویه را آورده و گفته: برخی از جهله اهل سنت در مورد فضل معاویه اینها را جعل کرده‌اند، و قول اسحاق بن راهویه در مورد عدم فضیلت معاویه درست نیست، چون روایاتی که در مورد صحابه و قریش است، به دلیل صحابی بودن معاویه در مورد او نیز هست.

ابن‌تیمیه حرّانی گستاخانه جنگ‌های امیرالمؤمنین را برای قدرت و حکومت، نه برای دین می‌داند. در حالی‌که مناوی می‌نویسد: تمامی فقهای حجاز و عراق بر این باورند که حضرت علی در جنگهایش درست عمل کرده است و تمامی کسانی‌که با آن حضرت جنگیدند، ظالم و متجاوزند. حذیفه نیز گروهی که به سوی حضرت علی دعوت می‌کند را سوار بر کشتی هدایت می‌داند.