ابن تیمیه از اشخاصی است که سرسختانه مخالف با توسل به انبیا و اولیا است. وی در کتاب اقتضاء الصراط روایتی را از پیامبر نقل می‌کند که «اللهم لا تجعل قبري وثنا يعبد، اشتد غضب الله على قوم اتخذوا قبور أنبيائهم مساجد؛ بارالها! قبر من را محل عبادت قرار مده، زیرا خداوند بر قومی که قبور انبیا را مساجد قرار دادند، غضب کرد.»[اقتضاء الصراط المستقیم، ج2، ص297] اما ابن تیمیه باوجود نقل این حدیث، سخنی می‌گوید که قابل توجه است و به‌صورت ضمنی توسل سلف به قبر پیامبر اکرم را می‌پذیرد.
وی می‌گوید: «ولا يدخل في هذا الباب (استحباب الدعا عند قبر النبی) ما يروى من أن قوما سمعوا رد السلام من قبر النبي صلى الله عليه وسلم، أو قبور غيره من الصالحين. وأن سعيد بن المسيب كان يسمع الأذان من القبر ليالي الحرة ونحو ذلك. فهذا كله حق ليس مما نحن فيه؛ استحباب دعا در کنار قبر پیغمبر داخل در این باب نمی‌شود و این‌که نقل می‌کنند که عده‌ای از مردم، جواب سلام پیغمبر را از قبر ایشان یا دیگر قبور صالحین شنیده‌اند و یا این‌که سعید بن مسیب صدای اذان را از قبر می‌شنید و امثال این قضایا؛ همه این‌ها حقیقت دارد و درست است!»[اقتضاء الصراط المستقیم، ج2، ص254]

پی‌نوشت:

ابن تيمية، أحمد بن عبد الحليم، اقتضاء الصراط المستقيم لمخالفة أصحاب الجحيم، تحقيق: ناصر عبد الكريم العقل، دار عالم الكتب، بيروت، چاپ هفتم، 1419ق، ج2.