ابن تیمیه از اشخاصی است که قائل به تشبیه و تجسیم است. وی اگر چه خود را مشبهه و مجسمه نمی داند ولی با مراجعه به سخنانش مشاهده می کنیم که وی صراحتا خداوند را تشبیه و تجسیم می کند. به این سخن ابن تیمیه توجه کنید: «خداوند در آسمان است، زیرا فرعون به وزیرش هامان گفت: برای من برجی بساز تا از خدای موسی آگاهی یابم. از این سخن فرعون به دست می‌آید که حضرت موسی خداوند را در زمین جای نداده بود و گرنه فرعون در زمین و خانه‌اش باید به دنبال خدا می‌گشت نه در آسمان!»[1]
این اندیشه ابن‌تیمیه چنان مضحک است که انسان می‌ماند چه بگوید. آیا اندیشه فرعون می‌تواند مبنای عقیده اسلامی باشد! آیا خدایی که بالای آسمان ها و روی تخت بنشیند، چیزی غیر از خدای مجسم است!؟
ابن تیمیه در جایی دیگر با استناد به این روایت: «خداوند در آخر شب به آسمان دنیا نزول می کند و می گوید: آیا استغفار کننده ای هست تا او را بیامرزم.» می گوید: خداوند حرکت مکانی دارد و به آسمان دنیا می آید.[2]

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، الفتوی الحمویه الکبری، دارالصمیعی، ریاض1425ق، ص397-398.
[2]. سبحانی جعفر، درس نامه نقد وهابیت، محقق: مرتضی محیطی، موسسه دارالاعلام لمدرسه اهل البیت، قم 1396، ص34.