مباحث روایی
حکم سوگند خوردن انسان به غير خدا چیست؟ آیا می‌توان به غیر خدا سوگند خورد؟ آیا پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و صحابه چنین قسمی خوردند یا نه؟ در منابع معتبر اهل سنت سوگند خوردن به غیر خداوند وجود دارد از پیامبر اکرم و همچنین از صحابه.
اهل بیت (علیهم‌السلام) نخستین مخلوقات هستند که به عنوان انوار یا شبح‌های نور یا سایه‌های نور از نور خداوند آفریده و در اطراف یا پیش‌رو یا جانب راست عرش الهی به تقدیس و تسبیح خداوند مشغول شدند. پیامبر اکرم فرمود: من و علی چهارده هزار سال قبل از آنکه خداوند آدم را بیافریند،در پیشگاه الهی به صورت نوری بودیم. هنگامی که خداوند آدم را خلق کرد، آن نور را به دو جزء تقسیم کرد و در صلب آدم قرار داد. یک جزء آن من بودم و جزء دیگر علی.
ظهور منجی و اعتقاد به آن در همه‌ی ادیان ابراهیمی و غیر ابراهیمی با وجود اختلافاتی که در جزئیات آن وجود دارد، مورد پذیرش است. از جمله عقایدی که علمای وهابیت برخلاف آن‌چه که در مجامع حدیثی خود دارند، انکار وجود منجی در حال حاضر است و از این‌رو منکر ایشان در این زمان هستند. ولی بر ولادت آن حضرت تصریح دارند.
روایت معروف نبوی «حسین منی و انا من حسین» در بین شیعیان از جایگاه بالایی برخوردار است. با دقت در منابع اهل سنت معلوم می‌شود این روایت نزد اهل سنت نیز روایتی صحیح و حسن است؛ اما اهل سنت کمتر به مضامین این روایت پرداخته‌اند. شاید دلیل این امر عدم آشنایی نویسندگان و اندیشمندان اهل سنت با محکم بودن سند این روایت است.
به اعتقاد فریقین در قرآن چندین آیه درباره عظمت و مقام امام حسین (علیه السلام) وجود دارد. در این نوشتار به طور خلاصه به بررسی چند مورد از این آیات می‌پردازیم. آن هنگام که آیه مباهله (فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ) نازل شد، رسول خدا، علی و فاطمه و حسنین (علیهم السلام) را به حضور طلبید و فرمود که پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند...
همه مسلمانان عقیده دارند که سیره و سنت پیامبر اکرم(ص) در تمام ابعاد برای ما الگو و سرمشق است، درباره عزاداری نیز که یکی از روش‌ها و الگوهای رفتاری رسول خدا(ص) است می‌توان مواردی را جستجو کرد که از وقوع حوادثی محزون و ناراحت بوده‌اند و یا نسبت به پیشامدهای آینده و تلخی و ناگواری آنها ابراز ناراحتی می‌نمودند
مبعث رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) از جمله اشتراکات بین همه فرق و مذاهب اسلامی است که در آن خداوند رسالت و هدایت بشریت را بر دوش ایشان نهادند و از آن پس بود که فاز جدیدی در زندگی ایشان به‌وجود آمد که علاوه بر عبادات فردی، ارشاد و هدایت جامعه را نیز با تحمل درد و رنج فراوان در دستور کار خود قرار دادند.
فرمایش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) «هرکس علی را بیازارد، مرا آزرده است»، با سندهای متعدد نقل شده است که در مجموع نمی‌توان در صحت آن تردید کرد، و در صدف این کلام نبوی، جواهرات گران‌بهایی نهفته است.
ولادت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در خانه کعبه به حدّی مسلّم و مشهود است که علاوه بر وجود شواهد و مستندات قطعی در متون روایی مورد قبول وهابیت، برخی از آنان ادعای تواتر نموده‌اند که به برخی از مطالب موجود در کتب اهل سنت و مورد قبول وهابیت اشاره می‌کنیم: مسعودی مورّخ، و ادیب مشهور شافعی مذهب درباره ولادت امیرمؤمنان...
ارزش روایت به درایت آن است. این همه فضایل و بیان آنها فقط برای شنیدن و دیدن نیست بلکه برای مقدم کردن صاحب فضیلت و تبعیت از آن است.
فاطمه را محد‌ثه نامیده‌اند زیرا فرشتگان پیوسته از آسمان بر او فرود می‌آمدند و چنان‌که حضرت مریم دخترعمران را ندا می‌کردند، او را هم، هم‌سخن خویش قرار می‌دادند و به وی می‌گفتند ای فاطمه خدای تعالی تو را برگزیده و پاک قرار داده است و برهمه زنان عالم برتری بخشید.ای فاطمه، پروردگارت را فرمانبردار باش وسجده کن و با رکوع کنندگان رکوع نما.
از احادیث جعلی که در فضایل عایشه نقل می‌کنند، عبارات «ای حمیرا! با من سخن بگو!» «بخشی یا دو سوم از دین خود را از عایشه بگیرید» است که برخی کتب تفسیر و تاریخ اهل سنت، این عبارات را به عنوان روایت، جهت اثبات فضیلت عایشه، ذکر می‌کنند؛ اینها گرچه مشهور است، ولی هیچ سندی ولو ضعیف هم ندارند.
یکی از احادیث و فضایل ساختگی برای ابوبکر، این حدیث است که از پیامبر نقل کرده‌اند که فرمود: شب معراج خانه‌ی بزرگی دیدم؛ به جبرئیل گفتم این مکان برای چه کسی است؟ جبرئیل گفت این منزل و خانه برای ابوبکر است؛ این حدیث مورد نقد سندی توسط علمای اهل سنت واقع گردیده است.
با وجود این‌که معاویه طبق نقل تاریخ فردی جنایت‌کار و سیاست‌مدار شمرده می‌شود، ولی عده‌ای صلح امام حسن با او را، دلیل بر مقدس بودن او می‌دانند و تلاش می‌کنند که او را فردی مقدس جلوه دهند، و این در حالی است که سب ولعن امام حسن که از طرف پیامبر مورد نهی واقع شده، توسط معاویه در منابع اهل سنت ذکر شده است.