ابن قتیبه دینوری می‌نویسد: «عایشه به فرزند عمر گفت: ای پسرم! به عمر سلام مرا برسان و بگو امت را بدون چوپان رها نکن و برای آنان، خليفه انتخاب کن و آنان را سرگردان رها نکن؛ من از فتنه می‌ترسم.»
الإمامة والسياسة، ابن قتیبه، ج1، ص42.

بخاری آورده است: «به عمر گفته شد، چرا برای بعد از خود خليفه تعيين نمی‌كنی؟ در جواب گفت: اگر خليفه تعيين كنم، كاری كه شخص بهتر از من كرده را انجام داده‌ام و آن ابوبکر است، و اگر خليفه تعين نكنم باز هم كار كسیكه بهتر از من بوده را انجام داده‌ام و آن رسول خدا است.»
صحیح بخاری، ج4، ص346.

فقهای اهل سنت در شرح روایتی از صحیح مسلم می‌نویسند: «قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که فرمود اگر کسی چیزی را طلب کند که مال او نیست، شامل تمام دعواهای باطل می‌شود، از جمله دعاوی مالی ناحق و در مورد چنین کسی، خداوند وعده آتش جهنم داده است و او مستحق آتش است.»

بلاذری ظلم‌های معاویه در حق اهل بیت (علیهم‌السلام) را چنین شرح می‌دهد: «معاویه در سخنرانی خودش در شهر مدینه، پس از ستایش خداوند، یادی از حضرت علی (علیه‌السلام) کرد و از ایشان بدگویی کرد، سپس قتل عثمان و پناه دادن به قاتلین عثمان را به آن حضرت نسبت داد؛ با اینکه امام حسن بن علی (علیهما‌السلام) در

دمیاطی از سیوطی نقل می‌کند: «در هر خانه و یا مسجد و یا محله‌ای که در آن ذکر میلاد و گرامیداشت پیامبر برگزار شود، ملائکه بر اهالی آن مکان نازل می‌شوند، و به آنان تحیت می‌گوید و خداوند آنان را غریق در رحمت خود می‌کند و به نور جمیع ملائکه احاطه می‌شوند.

ابن عساکر می‌نویسد: «هنگامی که بنی امیه مطلع می‌شدند که نوزادی از مسلمانان به نام علی مزین گشته است، او را می‌کشتند.»
تاريخ مدينة دمشق، ابن عساکر، ج41، ص481.