در روایتی جسارت خلیفه دوم نسبت به پیامبر نقل شده که او به پیامبر تذکر داد که نماز خواندن بر منافق جایز نیست؛ پیامبر نپذیرفت و خداوند در تأیید کلام عمر آیه‌ای نازل کرد.
برای موجه جلوه دادن این قضیه جریانات تاریخی ساخته شده، ازجمله کلام ابن حجر عسقلانی که می‌نویسد: «عبدالله بن ابی [برای درخواست ملاقات] شخصی را نزد رسول خدا فرستاد، هنگامیکه رسول خدا بر او وارد شدند به او فرمودند: محبت یهود تو را نابود کرد. به پیامبر عرض کرد، من نزد شما فرستادم تا برای من طلب استغفار کنی نه آن‌که نزد من بیایی و مرا توبیخ و سرزنش کنی. سپس از رسول خدا پیراهنشان را تقاضا کرد تا آن‌که کفن خود قرار دهد. پس پیامبر درخواست او را اجابت کردند.»
فتح الباری، ابن حجر، ج8، ص334.
مقاله: «توهین بخاری به رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)»