هنگامیکه طلحه و زبیر علیه امیرالمومنین خروج کردند، یکی از زنان مسلمان به نام ام فضل به حضرت نامه نوشت. حضرت در جواب او فرمودند: «از طلحه و زبیر تعجب می‌کنم. هنگامیکه پیامبر از دنیا رفتند، نزد خود گفتیم، ما اهل بیت ایشان و نزدیکان حضرتش هستیم و هیچکس با ما در امر خلافت نزاع نمی‌کند. اما در این هنگام از ما روی برگرداندند و متوجه دیگران شدند. به خدا قسم! اگر ترس از تفرقه و هراس از بازگشت کفر آنان و ترس از بین رفتن دین اسلام را نداشتم، حتماً حکومت غاصبان را تغییر می‌دادم و با آنان می‎جنگیدم. ولی به آن دلایل صبر کردم.»
الاستيعاب، ابن عبدالبر، ج2، ص497.
مقاله: «مثلث شوم در مقابل امیرالمومنین پس از رسول خدا»