نافع مى‌گوید: عبدالله بن عمر صداى آلت لهو را شنید؛ پس دو انگشت خود را در گوش‌هایش فرو برد و از آن راه دور شد، و به من گفت: اى نافع! آیا چیزى مى‌شنوى؟! گفتم: نه! پس انگشتش را از گوش درآورد و گفت: من با رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله) بودم که چنین صدایى را شنید و همین کار را کرد.
تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج26، ص169 و ج27، ص35.
مقاله: «اهانت به پیامبر به واسطه جعل روایت فرار شیطان از عمر»