وهابیون ادعا می‌کنند بر اساس آیه 188 سوره اعراف، انبیاء الهی صاحب علم غیب نیستند و روافض بر خلاف این آیه مبارکه، برای انبیاء الهی و به طور ویژه برای رسول خدا (ص) فضیلت‌ تراشی می‌کنند و ایشان را صاحب علم غیب می‌دانند. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که قرآن کریم به علم غیب بعضی از انبیاء الهی اشاره می‌کند و دستیابی به آن را با اذن و از جانب خدا می‌داند.

وهابیون ادعا می‌کنند بر اساس آیه 188 سوره اعراف، انبیاء الهی صاحب علم غیب نیستند و روافض برخلاف این آیه مبارکه، برای انبیاء الهی و به طور ویژه برای رسول خدا (ص) فضیلت‌ تراشی می‌کنند و ایشان را صاحب علم غیب می‌دانند. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که قرآن کریم به علم غیب بعضی از انبیاء الهی اشاره می‌کند و دستیابی به آن را با اذن و از جانب خدا می‌داند.

وهابی‌ها در ادعای واهی معتقدند، قرآن کریم به تنهایی برای هدایت‌گری کفایت می‌کند و برای فهم دین، هیچ نیازی به مراجعه و رابطه با علما و دانشمندان نیست و مسلمانان نباید به ملاها و روحانیون و علمای شیعه و اهل سنت مراجعه کنند. این ادعای باطل در حالی بیان می‌شود که خدای رحمان در آیات قرآن، پرسیدن از اهل علم و عدم برابری عالم و جاهل را بیان کرده است.

از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام از سرشناسان دوران خود بوده‌اند. وهابیون ادعا می کنند که اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟! مؤمن الطاق از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.

مفتی‌های وهابی در ادعایی متوهمانه می‌گویند، تشیع زاییده و ساخته شده‌ی تفکر پادشاهان صفویه است. این سخن در حالی بیان می‌شود که آنان علاوه بر این اعتقاد، معتقدند شیعه توسط عبدالله بن سبأ در زمان خلیفه سوم اهل سنت به وجود آمده است. با مراجعه به روایات اهل سنت مشخص می‌شود، تشکیل تشیع از زمان اعلام علنی رسالت نبی اکرم (ص) بوده است.

مفتی‌های وهابی ادعا می‌کنند شیعیان به اصحاب و یاران رسول خدا (ص) توهین و ناسزا می‌گویند و این عمل، سبب خروج آنان از دین و ایمان می‌شود؛ اما با بررسی منابع معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که بسیاری از صحابه یه این عمل مشغول بوده‌اند. معاویه از کسانی است که در دوران حیات سراسر خباثتش به دلیل دشمنی با امیرالمومنین (ع) ایشان را مورد سب قرار می‌داد.