صوفیان گاهی سماع را بر نماز نیز مقدم کرده‌اند. چنان‌که در احوالات مولوی، شاعر و صوفی پرآوازه سنی مذهب آورده‌اند که روزی در حضور مولوی، موسیقی می‌زدند و او مشغول سماع بود و ذوق‌ها می‌کرد. در این زمان یکی از مریدان خبر آورد که وقت نماز رسیده و اذان می‌گویند. مولوی لحظه‌ای صبر کرد و گفت: نِی نِی آن (اذان) نماز دیگر و این سماع، نماز دیگر!

تکيه بر معرفت قلبي و ذوقي، صوفيه را معتقد به کشف و الهام فردي کرده است و از اين رو آنها غالبا معتقد بوده‌اند وراي راه شريعت و حتي در آن سوي تعاليم انبياء طريقتي نيز هست که انسان را بي‌واسطۀ غير، به حق متصل مي‌کند و اولياء که به اعتقاد صوفيه صاحب اين طريقت به شمار مي‌آيند از اين حيث چندان با انبياء تفاوت ندارند، همين امر موجب مخالفت ايشان با شريعت گرديد.

برخي از محققان صوفي‌پژوه در کنار عيب‌هايي که بر صوفيه گرفته‌اند، خدماتي از اين طايفه نيز عنوان کرده‌اند تا جانب عدالت رعايت شود. در اين زمينه سوال مي‌شود که خدماتي که صوفيه به خلق رسانده‌اند، آيا صرفاً منفعت خلق مد نظر صوفيه بوده يا اينکه علاوه بر منفعت حداقلي که براي خلق در ميان بوده، منفعتي عمده براي اين فرقه درميان بوده که ايشان تن به چنين خدماتي داده‌اند؟

براي آشنايي با هر موضوع نياز است تا کتب منبع و پايه و متفکرين و اصطلاحات خاص آن علم را آموخت. لذا در مورد صوفيه هم سوالي بدين منظور مطرح مي‌کنيم. آيا صوفيه زبان و اصطلاحي خاص داشته‌اند؟ آري، و از همان زبان و اصطلاح خاص است که گاه تعبير به منطق الطير مي‌کرده‌اند.

منشاء اصطلاحات صوفيه، مثل منشاء عقايد و تعاليم حکمي صوفيه متعدد و گوناگون است و شک نيست که صوفيه در هرجا نکته‌يي از عقايد و تعاليم حکما و اهل مذاهب و مقالات را اخذ مي‌کرده‌اند بيش و کم اصطلاحات خاص آن را نيز مي‌گرفته‌اند.

تصمیم‌سازان فرقه صوفیه می‌خواهند تا گرایش خود را، تداوم راه عرفان اسلامی جلوه داده و عرفان مصطلح را، همان تصوف معنا کنند که در این راستا با چاپ و انتشار فصل‌نامه‌ی «عرفان ایران» بر این تصمیم پافشاری و جدیت نشان دادند. این فصل‌نامه با گردآوری و تدوین عنصر لندن نشین فرقه‌ی گنابادیه به‌ نام مصطفی آزمایش توسط انتشارات حقیقت وابسته به این فرقه به چاپ می‌رسد.