پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در سخنان خود به کارشناسان دولت توصیه کرد که: «اکنون از نیازهای مهم مردم دشتیاری گذاشتن سیل‌بند در اطراف روستاها و رسیدگی به زیرساخت‌هاست. زیرساخت‌هایی که تخریب شده‌اند، باید بازسازی شده و زیرساخت‌های مورد نیاز نیز ساخته شوند. اینها نیازهای اساسی آن منطقه هستند و برای انجام این کارها نیاز به ماشین‌آلات سنگین است. ... جلوگیری از سیل در این منطقه علاج دارد و راه علاجش هم خیلی آسان است، به طوری که با هزینه‌ای اندک و با مدیریت و کارشناسی درست می‌توان جلوی بسیاری از آفت‌ها را گرفت و همین آب را بدون اینکه ضرری به مردم برساند، نگهداری کرد. بنده در سیلاب گذشته جنوب استان، در حضور رئیس‌جمهور سابق در چابهار گفتم که کارشناسانی که به این منطقه می‌آیند باید به سنت‌ها و دیدگاه‌های مردم محلی توجه کنند و تجربیات آنها را مدنظر قرار دهند.

... اگر از تجربیات مردم استفاده شود، آب باران که منجر به سیلاب می‌شود را می‌توان مهار کرد. مردم مناطق دشتیاری و باهوکلات و زرآباد و ... در گذشته با بستن سیل‌بندهای متعدد، این آب را مهار کرده‌اند. احداث چاه‌نیمه، یکی از خواسته‌های دیرینه مردم این مناطق بوده است تا باران اضافی و آبی که از سدها سرریز می‌شود، داخل این چاه‌نیمه‌ها ذخیره شود و برای آب اضافی نیز مسیری درست شود تا به دریا بریزد؛ لذا کارشناسان هم از تجربیات محلی استفاده کنند و هم معلومات کارشناسانه خودشان را اِعمال کنند تا مشکل مردم منطقه دشتیاری حل شود».[1]

به کارشناسان دولت توصیه می‌شود که سخنان عبدالحمید را بشنوند، ولی در اجرای آن تأمل کنند و اگر کاری عملی، عاقلانه و مفیدتر بود، انجام دهند؛ ولی ظاهر این توصیه‌ها عوامانه و غیر کارشناسی است. وی که توصیه به ایجاد چاه نیمه می‌کند، لابد می‌داند که چاه نیمه، چاله‌ یا گودال‌ طبیعی بزرگی است که با انحراف آب رودخانه به سمت آن، در آن آب‌های اضافه را ذخیره می‌کنند. در استان سیستان و بلوچستان، در نزدیکی تالاب هامون و در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر زابل و ۵ کیلومتری شهرستان زهک، 4 چاه‌نیمه وجود دارد که حدود 1500 میلیون متر مکعب، برای ذخیره آب گنجایش دارد. این چاه‌نیمه‌ها، به صورت دریاچه مصنوعی درآمده‌اند. در مواقع کم آبی، آب شرب و قسمتی از آب کشاورزی سیستان از این دریاچه مصنوعی تأمین می‌گردد، ولی مدتی است که به علت ندادن حقابه هیرمند، آب آن در حال اتمام است.[2]

بنابراین چاه‌نیمه، درست کردنی نیست، بلکه به صورت طبیعی وجود داشته و با انحراف آب، به صورت دریاچه درآمده است. عبدالحمید از طرفی می‌گوید: «خواست مردم، احداث چاه‌نیمه است» و از طرف دیگر گفته است: «احداث بسیاری از سدها، کارشناسی شده نیست؛ ... چنانکه یا آب این سدها تبخیر شده و یا اینکه آب در پشت سد وجود داشته و مردم پایین سد تشنه بوده‌اند؛ ...»[3] اگر آب پشت سدها تبخیر می‌شود، با احداث چاه‌نیمه، آب تبخیر نمی‌گردد؟ آیا احداث چاه‌نیمه، کارشناسی است؟

سد‌های بزرگ جنوب سیستان و بلوچستان، -سد کهیر، (که حجم ذخیره آب آن، سه برابر سد کرج است) سد زیردان، سد خیرآباد و سد پیشین- نقش مؤثری در مهار سیلاب و کاهش خسارت‌ها در جریان بارش‌های سنگین روز‌های گذشته داشتند؛ این سدها و ساخت بند‌ها و اجرای عملیات‌های آب‌خیزداری در مناطق سیل‌خیز استان، سبب ذخیره بیش از ۲۷۷ میلیون مترمکعب آب حاصل از بارندگی سیل‌‌آسای اخیر شد.

مخالفت عبدالحمید با سدهای ساخته شده و درخواست احداث چاه‌نیمه، از روی کارشناسی نبوده، بلکه به جهت مخالفت با نظام و اظهار این مطلب است که باید مسئولین نزد او آمده و نظرخواهی کنند. تمام این سخنان، نشان از نیاز شدید به توجه است و سخنران ظاهراً چنین قصدی دارد و نظرات خود را علمی و کارشناسیِ بهتر، جلوه می‌دهد.

پی‌نوشت:
​[1]. سخنان عبدالحمید در 18 اسفند 1402.
[2]. خبرگزاری مهر، «آخرین امید سیستان درحال خشک شدن/ وضعیت «چاه نیمه ها» بحرانی است»، ۱۰ مهر ۱۴۰۰.
​[3]. سخنان عبدالحمید در 11 اسفند 1402.