پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید به بهانه سیل اخیر بلوچستان، به سرمایه‌گذاری منطقه مکران اعتراض کرد و گفت: «بر مسئولان نظام و مدیران کشور لازم بود که به جای برنامه‌ریزی و هزینه برای «طرح سواحل مکران» که یک پروژه بزرگ و بلندپروازانه است، برای حل مشکلات مردمِ همین مناطق، برنامه‌ریزی و هزینه می‌کردند. شما به جای اینکه مردم مناطق دیگر را بیاورید و در سواحل اسکان بدهید، نگذارید ساکنان همین سواحل، در آب غرق شوند و زندگی‌شان تباه شود. هزینه‌هایی که می‌خواهید برای سواحل مکران و اسکان دیگران در این سواحل خرج کنید، این هزینه‌ها را برای رسیدگی به همین مردم و حل مشکلات زیرساختی آنها انجام بدهید. اینها ایرانی و ملت ایران هستند. چرا برای این مردم کار نشود که همواره در معرض طوفان و سیل قرار دارند؟!

متأسفانه در کشور ما، گاهی اوقات برای پروژه‌های بسیار بزرگ هزینه و سرمایه‌گذاری می‌شود، درحالی که بعضی از این پروژه‌ها بلندپروازانه هستند. ما نمی‌دانیم کارشناس این پروژه‌ها چه کسانی هستند، اما بهتر است به جای این پروژه‌های بزرگ، به ملت ایران رسیدگی شود که نان برای خوردن ندارند و از فقر و گرسنگی و تنگدستی تلف می‌شوند. اگر کشور، سرمایه‌ای دارد، بهترین مصرف آن همین مردم هستند. رسیدگی به ملت، از هر برنامه و پروژه دیگری مهم‌تر و بزرگ‌تر است. باید به ملت رسیدگی شود تا گرفتار فقر نشود، زیرا فقر و گرسنگی فساد و بدبختی به دنبال دارد».[1]

این سخنان عبدالحمید، چیزی جز مخالفت همیشگی او با نظام را نمی‌رساند. وی با اعتراض به سرمایه‌گذاری در سیستان و بلوچستان، سخن خود را نقض می‌کند که گفته است: «باید به ملت رسیدگی شود تا گرفتار فقر نشود»؛ بالاخره دولت برای اشتغال مردم اقدام کند یا نه؟

موضوع توسعه مکران به عنوان یک «گنج پنهان» و «ثروت عظیم ملی»، با تأکیدات رهبر معظم انقلاب مدظله‌العالی در کانون توجه دولت قرار گرفت و دولت توسعه این قلمرو راهبردی مستعد و مغفول مانده را در برنامه خود قرار داده است. با سرمایه‌گذاری در پس‌کرانه‌ها‌ی مکران در آینده، شاهد پیشرفت اقتصادی و ایجاد اشتغال در این منطقه استراتژیک خواهیم بود.

وجود ۱۱ بندر ماهی‌گیری و اسکله صیادی در سواحل مکران، (نوار ساحلی زرآباد تا گواتر) برای صید و صیادی، بیانگر نقش مهم این محدوده، در ایجاد اشتغال و بهره‌گیری از نعمات خدادادی دریا و اقیانوس است. صیادان چابهار، زرآباد، دشتیاری و کنارک، با دارا بودن ۴۲ درصد سهم صید در میان استان‌های جنوبی، ۴۰ درصد سهم صید ایران و تأمین کننده بیش از ۶۰ تا ۷۰ درصد ماهیان صنعتی (تون ماهیان) نقش مهم و بسزایی در اشتغال‌زایی و اقتصاد کشور ایفا می‌کنند. شهرستان‌های ساحلی چابهار، دشتیاری، زرآباد و کنارک علاوه بر توانمندی و ظرفیت مناسب در حوزه‌های تجارت و اقتصاد، کشاورزی، گردشگری و ترانزیت کالا، پتانسیل خوبی در زمینه صید و صیادی دارند.[2]

جهت مهیا شدن این منطقه، برای سرمایه‌گذاری و اشتغال‌زایی، باید جاده‌های مواصلاتی آن با نقاط دیگر کشور آماده گردد که دولت تصویب کرده که ۷ پروژه جاده‌ای در مکران را تا پایان این دوره، به بهره‌برداری برساند؛ حال که این اقدام، توسط دولت انجام شده است و این پروژه در جهت محرومیت‌زدایی و اشتغال‌زایی در منطقه است، به جای اینکه عبدالحمید از این اقدامات تقدیر کند، با طعنه، آن را بی‌فایده می‌خواند.

اگر مردم بلوچستان، اهل کار هستند -و به دنبال کار خطرناک قاچاق با سود نجومی نیستند- از فرصت 25 هزار شغل مستقیم در بخش شیلات و نیز احتیاج به کارگر در بخش ساختمان سازی و بخش حمل و نقل، که اشتغال بسیاری را در منطقه ایجاد می‌کند، استفاده کرده و خود را از فقر برهانند.

عبدالحمید با تخطئه دولت، اقدامات اساسی دولت را بی‌فایده خوانده و ادعا کرده که این اقدامات، مانع از اولویت‌ها شده که جلوگیری از سیل اخیر و رفع فقر از آن اولویت‌ها است؛ درحالی که اتفاقاً این طرح، در جهت محرومیت‌زدایی از استان و مردم آن است و مانع زیرساخت‌ها و اجرای عملیات‌های آب‌خیزداری در مناطق سیل‌خیز استان نشده است.[3]

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۱۱ اسفند ۱۴۰۲.
[2]. خبرگزاری جمهوری اسلامی، «رونق اشتغال و ارزآوری در تنها بندر کُددار سواحل مکران»، ۸ آذر ۱۴۰۱.
[3]. «انتقاد عبدالحمید از اقدامات دولت در مقابله با سیل»