پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید پس از بارش باران و جاری شدن سیل در جنوب استان سیستان و بلوچستان، کارشناسی کرده و گفت: «متأسفانه این چندین مرتبه است که دشتیاری و مناطق جنوب سیستان و بلوچستان، در معرض سیل قرار می‌گیرند و مسئولان در این زمینه کوتاهی کرده‌اند. ... حالا که بعد از چند سال خشکسالی، باران آمده، زندگی آنان ویران شده است. مسئولان و مدیریت کشور چرا نتوانسته‌اند در این مناطق برنامه‌ریزی کنند تا با کارشناسی صحیح، زیرساخت‌ها درست بشوند و جلوی خسارات این سیل‌ها گرفته شود؟ این طور نمی‌شود که هر زمانی که بعد از چند سال، باران بیاید و سیل جریان پیدا کند، تمام دارایی مردم از بین برود.

احداث بسیاری از سدها نیز در سطح ایران کارشناسی شده نیستند و کمتر سدی در کشور هست که اصول و قواعد سدسازی در آنها رعایت شده باشد. برای زیر سدها نیز هیچ برنامه‌ریزی درستی صورت نگرفته است؛ چنان که یا آب این سدها تبخیر شده و یا اینکه آب در پشت سد وجود داشته و مردم پایین سد تشنه بوده‌اند، اما بر اثر پیش‌بینی‌های نادرست، این آب در اختیار مردم قرار نگرفته و به‌خاطر پیش‌بینی‌های ضعیف در زمان بارندگی، آب سد لبریز شده و خرابی به بار آورده است.

آبی که از ایران خارج می‌شود و به دریا می‌ریزد آب بسیار زیادی است و باید همین آب را نگهداری کنید. به جای اینکه آب دریا را شیرین کنید، که البته این هم پروژه خوبی است، اما بهتر و کم‌هزینه‌تر آن است که آب باران که بهترین آب است نگهداری شده و مورد استفاده قرار بگیرد».[1]

در توضیح نسبت به مطالب عوامانه‌ای که عبدالحمید برای مستمعین خود گفته است -که ارزش پاسخ گفتن ندارد- باید بگوییم که مطالب وی، خلاف واقع بوده و برای هیچ سدی از سدهای سیستان و بلوچستان، گزارش نشده است که این سد کارشناسی نبوده، بلکه در این ایام که به گفته عبدالحمید «این بارندگیِ وسیع که بسیاری از کارشناسان هواشناسی را هم غافلگیر کرد»،[2] سد‌های بزرگ جنوب استان، نقش مؤثری در مهار سیلاب و کاهش خسارت‌ها داشتند.

وجود سد‌های بزرگ با ذخیره مناسب در بلوچستان، مانند سد کهیر، سد زیردان، سد خیرآباد و سد پیشین، سبب شد تا ضمن مهار بخش قابل توجهی از سیلاب‌ها، بحران پیش آمده بدون خسارت جانی و با حداقل خسارت‌های مالی سپری شود. گرچه این چهار سد، در بارندگی‌های اخیر سرریز کرده و مقداری از آب‌های پشت سد رها شد، ولی این سدها و ساخت بند‌ها و اجرای عملیات‌های آب‌خیزداری در مناطق سیل‌خیز استان، سبب ذخیره بیش از ۲۷۷ میلیون مترمکعب آب حاصل از بارندگی سیل‌‌آسای اخیر شد که اگر آن‌ها نبودند، این میزان آبی که پشت سدها ذخیره شد، به خسارت ناشی از سیل می‌افزود.

از مجموع ذخیره آبی، حدود ۱۹۰ میلیون متر مکعب آب در حوزه‌های ساحلی بوده است. در ورودی دریا و روی رودخانه و نهر‌های جنوب استان سیستان و بلوچستان، سد‌های متعددی احداث شده است؛ به عنوان نمونه، سد کهیر که حجم ذخیره آب آن، سه برابر سد کرج است، چندی پیش افتتاح شد که با وجود این سد، از ورود آب شیرین به دریا جلوگیری شد.

همچنین وزارت نیرو برای مهار هرچه بیشتر بارش‌های سیلابی، سه سد دیگر را نیز در دست مطالعه دارد که همه این اقدامات، به مهار هر چه بیشتر روان‌آب‌ها و بهره‌برداری بهینه از این منابع آب شیرین در بخش‌های شرب، کشاورزی و دیگر بخش‌ها منجر خواهد شد و این طرح‌ها یکی پس از دیگری به بهره‌برداری خواهد رسید.[3]

بنابراین با اطلاعات به دست آمده، از اقدامات دولت، مشخص می‌گردد تمام انتقادات عبدالحمید یا از روی ناآگاهی و یا از مخالفت با نظام و دولت بوده است؛ البته دفاع از اقدامات صورت گرفته، به هیچ وجه اصل سیل خسارت‌بار استان سیستان و بلوچستان و لزوم کمک دولتی و مردمی را نفی نمی‌کند. دادستان سیستان و بلوچستان در این‌باره گفته است: «اگر در سیل بلوچستان، پیمانکاران در ساخت جاده‌ها تخلفی داشته باشند و گزارش این تخلفات به دادستانی داده شود و مدیران مربوطه تخلفی داشته باشند، برخورد قضایی جدی صورت می‌گیرد».[4]

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۱۱ اسفند ۱۴۰۲.
[2]. همان.
[3]. تسنیم، «گزارش وزیر نیرو از آخرین وضعیت مناطق سیل‌زده بلوچستان/ سد‌ها سیلاب‌ها را مهار کردند»، ۱۵ اسفند ۱۴۰۲.
[4]. جامعه خبری تحلیلی الف، «ورود دادستانی به ترک فعل مسئولان در سیل بلوچستان/ اوضاع در مناطق سیل‌زده آرام است»، ۱۵ اسفند ۱۴۰۲.