تاریخچه
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اشکالات جدی که بر فرقه ی منحرف ذهبیه وارد است و این اشکال از ناحیه ی ادعایی است که ایشان در رابطه با ارادت به اهل بیت علیهم السلام دارند. ایشان مدعی هستند که اقطاب ایشان یک به یک و پشت به پشت از شیعیان و مخلصین خاندان وحی علیهم السلام اند.
عده ای پیدایش تصوف را معلول حوادث سیاسی دوران اسلامی و در حمایت از اهل بیت می دانند که با تزویر امویان و عباسیان به نقطه ای مقابل اهل بیت مبدل گردید و خود معزلی برای دین اسلام گردید و انحرافی پنهان ایجاد نمود.
بنا بر گمانه هایی که در باب پیدایش صوفیه است، تصوف در هر منطقه، تابع خصوصیات اخلاقی و فکری و معنوی شیخ بزرگی بود که در آن شهر زندگی می کرد و شیخ صوفی در دین تابع دین رسمی محیط فعالیت خویش می بود که این تفکر در نهایت منجر به مبارزه صوفیه علیه اهل بیت علیهم السلام شد.
تمام محققانی که به فرقه های صوفیه وابسته اند معتقدند که عوامل خارجی در تدوین آن مؤثر نبوده و متقابلاً آن عده از محققان سرشناس که وابستگی فرقه ای ندارند بر خلاف ایشان اعتقاد دارند.
باید به حال زار قومی که اسلامی بودنش را ماسینیون مسیحی متعصب و دوست دار یهود، اثبات کند، تعصف خورد و همین ننگ بر پیشانی فرقه ضاله ی تصوف تا ابد باقی و کافی خواهد بود
مسلک تصوف پر است از نشانه هایی که کوس رسوایی غیراسلامی بودن آن را به صدا در می آورند. این مطلب حاوی مدارک جامعی برای اثبات این مهم است و روشن شدن این قضیه نیز برای اندیشمندان و صاحبان تفکر بسیار مفید خواهد بود
هر عقیده ی اصیلی هنگام مواجه شدن و برخورد با غریبه ها و بیگانگانِ نسبت به آن عقیده، از خود واکنش نشان داده و اصول و مبنای خود را مشخص می کند و به راحتی اجازه ی نفوذ نمی دهد
نظرات متفاوتی درباره ی رابعه ی عدویه حتی در بین بزرگان تصوف است. عده ای متعصبانه او را قدیسه و عارفه می داند و عده ای او را تا مرز فاحشگی و بدنامی می برند!
فرقه ی منحرف صوفیه، امروز به کسانی می نازند و ایشان را از مفاخر و بزرگان خود می دانند که جرعه ای از چشمه ی جوشان پاکی و علوم اهل بیت علیهم السلام ننوشیده و بویی از معرفت حقیقی به پروردگار نبرده اند.
مسلمانان جهان می دانند که شطح گویی صوفیان و به کار بردن جملات و کلمات کفر آمیز و به دور از شأن اسلام، فساد و انحرافی بود که توسط کبّار صوفیه به وقوع پیوست
به دنبال انحرافات صوفیه؛ گروهی از علماء حکم تکفیر معصوم علیشاه دکنی و نورعلیشاه اصفهانی را صادر نمودند و مخالفت خود را با صوفی گری اعلام داشتند.
ابوبکر شبلی از کسانی بود که حسین بن منصور حلاج را انکار کرد و به این ترتیب از اعدام و مرگ در امان ماند.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قانون قضاوت در اسلام می گوید: البیّنه للمدّعی، باید به صوفیان گفت که، ادعای بدون دلیل و بینه که مطلبی را ثابت نمی کند و تبعاً فاقد هرگونه ارزش است
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بار راهنمایی و پیشوایی شایسته ی دوش هر کسی نیست و اگر کسی جز معصوم علیه السلام تعیین شده از جانب خداست، این ادعا را داشته باشد یقیناً زیر بار این مسئولیت کمر می شکند