معنویتی که پول را به صورت مطلق تقدیس می کند و معتقد است نه تنها نباید با نظام سرمایه داری به مبارزه برخواست که باید آنان را محترم و مقدس شمرد تا جایی که مفسد اقتصادی به نام شهرام جزایری که حکم قضائی قطعی بر مفاسد او وجود دارد محترم شمرده شده و کلاس موفقیت مالی برگزار می کند. لذا نظام سرمایه داری از آموزه های تفکر نوین و قانون جذب حمایت های مالی، سیاسی، اجتماعی و تبلیغی چشم گیری می کند.

از موضوعاتی که مدعیان قانون جذب در سخنرانی ها و آثار مکتوب خود به کرار به آن می پردازند، مثبت اندیشی و دوری از تفکرات منفی است. در منطق قانون جذب، انسان های منفی نگر، با منفی نگری تمامی مسائل و حوادث منفی پیرامون زندگی به سمت خود جذب می کنند! در نتیجه باید نسبت به همه چیز حتی کارهایی که ظالمان و مستکبران انجام می دهند، حسن ظن داشت.

گوش سپردن به ندای درون که این همه در قانون جذب نسبت به آن تاکید شده و برآورده شدن و عینیت پیدا کردن تمام آروزها و خواسته های انسان به آن منوط شده است؛ حقیقتی جز تلقین برخی توهمات، لذت های نفسانی و خواسته های مادی و دنیایی چیز دیگری نیست.

در قانون جذب گفته می شود، اگر فردی در زندگی و امورات خود فال بد زده و مثبت اندیش نباشد، تمامی امورات منفی محیط خارج را جذب خود کرده و همین موضوع در قدرت تجسم و ذهن انسان تاثیر منفی می گذارد. در حالی که این سخن، اشتباه بوده و تنها اثری که می شود برای آن در نظر گرفت، اثر روانی و اعتقادی است که در درون انسان ایجاد می شود. بنابراین بدبینی و منفی نگری هرگز اثر تکوینی و ذاتی در جذب امور ناگوار ندارد.

یکی از استنادات مدعیان و مروجان قانون جذب آیه «وسخر لکم ما فی السماوات و ما فی الارض[جاثیه،13] و آن چه در آسمان ها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید.» است. برخی از مروجان داخلی قانون جذب با استناد به این آیه مدعی هستند، طبق این آیه از قرآن، تمامی آن چه در آسمان ها و زمین است برای انسان بوده و این انسان است که باید با قدرت ذهن و تجسم خود آن ها رابه سوی خود جذب کند.

یکی از آیاتی که مروجان تفکر نوین و قانون جذب برای تایید ادعای خود به آن استناد می کنند، عبارت است از آیه: «ادعونی استجب لکم[غافر/60] بخوانید مرا تا اجابت کنم خواسته شما را.» در قانون جذب نه‌ تنها این قبیل آیات (که در حقیقت بیان کننده ایمان و حقیقت توحید است) به صورت دقیق و درست معنا نمی شوند، بلکه در این قانون، درخواست از خدا در حد یک مطلوب ذهنی، تنزل داده شده و یک عمل صرفاً ذهنی به حساب می آید.