پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در قانون جذب گفته می شود اگر فردی در زندگی و امورات خود فال بد زده و مثبت اندیش نباشد، تمامی امورات منفی محیط خارج را جذب خود کرده و همین موضوع در قدرت تجسم و ذهن انسان تاثیر منفی می گذارد. آنان به استناد برخی روایات اسلامی به این مسئله رنگ و بوی اسلامی نیز می دهند.

گذشته از بحث سندی روایات مورد ادعا در قانون جذب، می توان گفت با توجه به دلایلی تأثیر فال بد و منفی نگری نمی تواند امری بیرونی باشد؛ بلکه تنها اثری که می شود برای آن در نظر گرفت، اثر روانی و اعتقادی است که در درون فرد ایجاد می شود. بنابراین هرگز اثر تکوینی و ذاتی در جذب امور ناگوار نمی تواند داشته باشد.

تاثیرات منفی فال بد زدن و نگاه منفی را می توان در سه مورد دانست که هیچ کدام با ادعای طرفداران قانون جذب هم خوانی و مطابقت ندارد. اولین مورد اثر اعتقادی و اندیشه ای، دوم اثر درونی و روانی و سوم اثر رفتاری و عملی است که در فرد به وجود می آورد.

باور و اعتقاد درونی به نتایج فال بد در زندگی انسان، اندیشه ای نادرست و یک ابزار ناکارآمد و باطل است. در حقیقت چنین باوری، نقص در قوۀ اندیشه و نارسایی در نظام اعتقادات انسان است. از نظر روانی نیز نهایتاً اثر منفی (فال بد زدن) می تواند ناامیدی و ضعف در انگیزه و اراده و بعضاً بروز استرس و یا افسردگی در افراد را به همراه داشته باشد.

پیامد منفی فال بد زدن در بعد رفتاری نیز می تواند به این معنا باشد که باور به نفوس بد باعث می شود انسان انرژی خود را از بکارانداختن در امور مفید و لازم از دست داده و همیشه در حالت روانی منفی بسر ببرد؛ و یا به امورات منفی مانند بدبینی و یأس دچار شود. اما این که طبق دیدگاه قانون جذب که گفته شده بدبینی منجر به جذب امورات و مسائل منفی توسط ذهن انسان شود، کاملاً غلط و نادرست است.

به عنوان نمونه اگر تعداد قابل‌ توجهی از مردم یقین داشته باشند که فلان مکان و یا فلان روز نحس است و با توجه به این نگرش و دیدگاهی که دارند با توجه به استرس و هیجانی که در درون آنان ایجاد شده است، ممکن است به هنگام رانندگی در همان روز و مکان خاص، دچار تصادف شده و خسارت ببینند. ولی این هرگز بدین معنا نیست که چنین اعتقادی منجر به وجود آمدن تصادف شده است. بلکه دلیل آن استرس و هیجان بوده است که رفتار انسان را دچار تغییر کرده و منجر به وجود آمدن چنین مشکلی شده است.

در روایتی از امام صادق (علیه‌) آمده است که: «الطیرة علی ما تجعلها، إن هوّنتها تهوّنت و إن شدّدتها تشدّدت و إن لم تجعلها شیئاً لم تکن شیئا؛ یعنی فال بد به ضرر کسی است که آن را قرار داده، اگر آن را آسان بگیری، آسان است و اگر آن را سخت بگیری شدید می شود و اگر به آن اعتنا نکنی، چیزی در پی نخواهد داشت.» با توجه به این روایت، هرگز نمی توان موضوع نگرش منفی و فال بد زدن را ذاتاً موجب به وجود آمدن مشکلات خارج از فضای روح و روان انسان در نظر گرفت، همانند نگرشی که در قانون جذب به آن اعتقاد دارند.

در برخی احادیث در خصوص ضرر فال بد زدن آمده است: «لاطیرة، و الطیرة علی من تطیر؛ تطیر باطل است و به ضررِ کسی است که به آن عمل می کند.» یعنی ضرر فال بد و منفی نگری در حدی است که انسان را از امور عادی زندگی باز می دارد؛ به عبارتی اگر کسی به فال بد معتقد باشد، چون آن را مبنای عمل خود قرار داده است، بنابراین این فال بد زدن نیست که به خودی خود باعث خلق رویداد منفی در زندگی فرد می شود، بلکه این نگرش انسان است که جریان زندگی عادیش را مختل می کند.

از این رو اثر منفیِ نگرش منفی به این می ماند که کسی غذای مقوی را سم بپندارد و دست به سمت آن دراز نکند؛ در نتیجه خود را از خواص این غذا محروم کند؛ چنین فردی اگر چه پندارش باطل است، اما چون آن را مبنای رفتار خود قرار داده است بنابراین بدون این که این غذای مقوی در خارج تبدیل به سم شود، اعتقاد این فرد به دلیل یقینی است که در خود به وجود آورده به ضررش تمام می شود؛ ولی در حقیقت چنین ضرری در دنیای خارج و حقیقت امر وجود ندارد.

بنابراین فال بد زدن و منفی نگری همان طور که در قانون جذب گفته می شود موجب جذب امورات منفی از محیط و دنیای خارج می شود کاملا سخن و نگرشی غلط است که هیچ گونه مویّد دینی و روایی برای آن متصور نیست.

پی‌نوشت:

.  کتابخانه فقاهت، ميزان الحكمة، محمدی ری شهری الشيخ، ج2، ص 1760.
.کتابخانه فقاهت، التحرير والتنوير (ابن عاشور)، ج 9، ص 66.