پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از استنادات مدعیان و مروجان قانون جذب آیه «وسخر لکم ما فی السماوات و ما فی الارض[جاثیه،13] و آن چه در آسمان ها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید.» است. برخی از مروجان داخلی قانون جذب با استناد به این آیه مدعی هستند، طبق این آیه قرآن، تمامی آن چه در آسمان ها و زمین است برای انسان بوده و این انسان است که باید با قدرت ذهن و تجسم خود آن ها رابه سوی خود جذب کند. یعنی این اراده و خواست انسان است که برآورنده خواسته ها و آرزوهای اوست.

برآورده شدن خواسته ها در قانون جذب به گونه ای است که مدعیان آن می گویند: «تمامی کائنات گوش به فرمان و گوش به زنگ انسان بوده تا ببینند که او با هر اندیشه ای چه دستور و فرمانی به آن ها داده و چه حکمی برایشان صادر می کند؛ تا آن ها عکس العمل نشان داده و به آن عینیت ببخشند.»[1]

از اشکالات اساسی و جدی که بر مروجان و مدعیان قانون جذب وارد است این که مدعیان این قانون از آگاهی و آشنایی حداقلی درباره مبانی و اسلوب قرآن محروم بوده و هیچ گونه تخصصی در آموزه های دینی و اسلامی ندارند. متاسفانه این افراد با دست آویز قرار دادن برخی از آیات قرآن صرفاً به دنبال رسیدن به مطلوب خود بوده و بدون اطلاع دقیق از تفسیر و معانی دیگر آیات قرآن کریم اقدام به برداشت های سطحی و خارج از چهارچوب موضوعات دینی و عقلانی می کنند. آن ها نمی دانند که برخی از آیات قرآن، مفسر و مبین آیات دیگر است.

قانون جذب مدعی است انسان صرفاً با تصور و تجسم خواسته های خود و حتی بدون این که کمترین تلاشی در رسیدن به آن ها داشته باشد به راحتی می تواند به آرزوها و خواسته های خود برسد. به عنوان نمونه (جک کنفیلد) که یکی از مدعیان قانون جذب به شمار می رود، در این باره می گوید: «هر چیزی را با تصور کردن و بدون تلاش و کوشش می توان به دست آورد.»[2]

بنابراین مدعیان قانون جذب می گویند از آنجایی که خداوند متعال همه چیز را مسخّر انسان کرده است در نتیجه این انسان است که باید با تصور و تجسم، آن ها را به سوی خود جذب کند. یعنی طبق مبانی صریح قانون جذب، انسان برای رسیدن به آرزوها و خواسته های خود نیازی به تلاش و کوشش نداشته و فقط با تصور و تجسم می تواند به خواسته های خود برسد!

اما حقیقت آن است که تسخیر در آیه مذکور هرگز به معنای این نیست که خواسته های انسان، بدون اراده و خواست خداوند جنبه تحقق و برآورده شدن پیدا کند. در آیه 18 سوره اسراء آمده است: «مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَنْ نُرِيدُ ...[اسراء/18]؛ هر کس متاع عاجل و زودگذر دنیا را طالب است، متاع دنیا را به او می‌دهیم (ولی) به هر کسی که بخواهیم و هر چه مشیّت ازلی ما باشد.» طبق معنای صریح این آیه، طلب از خداوند تنها در صورتی به تحقق خواهد پیوست که اراده خداوند متعال شامل آن  شود، نه این که انسان با صرف تصور و تجسم بتواند به آرزوها و خواسته های خود برسد.

در آیات دیگر نیز در خصوص تلاش و کوشش در رسیدن به خواسته ها تأکید زیادی شده است، به عنوان نمونه در سوره نجم آمده است: «وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى[نجم/39] و (نمی‌داند) اینکه برای آدمی جز آنچه به سعی و عمل خود انجام داده (ثواب و جزایی) نخواهد بود؟»

بنابراین ادعای مطرح شده مدعیان جذب، در خصوص این که هر انسانی می‌تواند فقط با تجسم و تصور، به خواسته‌ها و آرزوهای دنیایی رسیده و حتی نیازی به تلاش  کوشش هم ندارد، سخن و ادعایی باطل و انحرافی بوده و این قبیل ادعاها صرفاً بازی با احساسات مردم بوده و انگیزه ای جز اخاذی و پرکردن جیب مروجان در آن دیده نمی شود.

پی نوشت:
[1]. آزمندیان علیرضا، تکنولوژی فکر، نشر مولف، 1384، ص 190.
[1]. شاه کلید، جک کنفیلد، نشر نسل نو اندیش، ص 34.