برخی می‌گویند احادیث غدیر ضعیف هستند و قابل استناد نیستند. مرحوم شرف الدین در کتاب المراجعات در نامه 54 احادیث فراوانی را نقل می‌کند که مورد توجه و اهمیت نزد اهل سنت است. وی می‌گوید: روایات آن قدر در این زمینه زیاد است که قابل شمارش نیست. همه این روایات نصوص صریحی هستند که با زبان گویا، ولایتعهدی حضرت علی را ثابت می‌کنند.

برخی می‌گویند اگر حدیث غدیر واقعیت می‌داشت، باید گذشتگان به آن استدلال می‌کردند، در حالیکه چنین چیزی را مشاهده نمی‌کنیم. در پاسخ به چنین افرادی باید گفت: حدیث غدیر، از احادیث متواتر و معروف است و بزرگان اهل سنت این حدیث را روایت کرده‌اند. آیت الله شرف الدین، اشخاص زیادی از اهل سنت را نام می‌برد که این روایت را نقل کرده‌اند.

در جریان غدیر خم پیامبر در حضور حجاج خانه خدا در هنگام بازگشت حضرت علی را به عنوان جانشین بعد از خود از طرف خدا منصوب نمود و از مسلمانان اقرار و بیعت گرفت، اما اهل سنت سخن پیامبر را به ولایت و جانشینی قبول نمی‌کنند و این در حالی است که از قرینه و سیاق سراسر خطبه پیامبر فهمیده می‌شود که منظور حضرت چه بوده است.

معاویه بن ابی سفیان نه تنها هیچ فضیلتی در طول تاریخ اسلام ندارد بلکه با جعل احادیث ساختگی سعی شده او را حامل علوم الهی بدانند، و این در حالی است که با روحیات او فرسنگها فاصله دارد، چرا که رذائل اخلاقی و هوا و هوس دنیایی او باعث گردید که صفات فردی او به مانند افشای راز و بردن آبروی مسلمانان، او را به یک انسان پست تنزّل دهد

جابربن عبدالله نقل می‌کند که پیامبر بر دوش علی دست گذارده بود و با صدای بلند فرمود: «هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ این امام نیکان و کشنده بدان و فاجران است. کسی که یاریش کند پیروز و آن که خوارش نماید سرافکنده خواهد بود.» این حدیث بر امامت حضرت علی دلالت دارد.

یکی از احادیث در کتب فرق و مذاهب اسلامی حدیث غدیر است، حدیثی که آن قدر معروف و مشهور است که به اصطلاح علمای بزرگ دین از حدّ تواتر خارج شده است و همگان به صحت و سقم این حدیث از پیامبر باور و اعتقاد دارند. اما برخی از متعصبان و افراد لجوج با جوسازی و اشکالات واهی سعی دارند تا این حدیث را به هر طریق ممکن از اعتبار ساقط کنند.