مذهب تشیع مذهبی است که برگرفته شده از علوم اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌باشد، این مذهب به واسطه اتصالش به امامان معصوم که جانشینان پیامبر خاتم هستند علم الهی را یدک می‌کشند، مذهبی که در هر برهه‌ای از زمان جوابگوی تمام مسائل دینی و دنیایی مردم به پشتوانه عقل و نقل است و تمام مذاهب اسلامی را مقهور خود کرده است.

خداوند در قرآن می‌فرماید که ما نمی‌گذاریم نور حق خاموش شود هر چند دشمنان سعی و تلاش کنند و این نور اهل بیت پیامبر است که تا قیام قیامت باقی است و پرتوافشانی می‌کند و دل انسان‌های حقیقت‌جو را از انحراف و سیاهی به طرف صراط مستقیم و روشنایی حرکت می‌دهد، لذا در این میان خداوند برخی از افراد را به راه هدایت رهنمون می‌سازد.

مذهب تشیع با پیوند عمیقی که با اهل بیت پیامبر و امامان و پیشوایان معصوم دارند در مباحث اعتقادی و باورهای دینی با دلایل عقلی و نقلی چنان پیشتاز در علوم الهی توسط این حضرات معصومین شدند که دیگر مذاهب و فرق اسلامی را توان مقابله با دیدگاه‌های محکم و مستدل این مذهب نیست و به خاطر همین انسانهای ره یافته قبول این مذهب می‌کنند.

سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز غلو می‌باشد. از باب نمونه می‌گویند: هنگامی که احمد بن حنبل از دنیا رفت، شخصی در خواب دید که بر روی تمامی قبور چراغ‌هایی گذاشته شده است. پرسید: این چراغ‌ها چیست، گفته شد: مگر نمی‌دانی که خداوند قبرها را به خاطر ورود احمد بن حنبل، نورانی کرده است.

احمد بن محمد کندی احمد بن حنبل را در خواب دیده و از وی پرسید: خداوند با تو چه کرد؟ احمد بن حنبل در جواب می‌گوید: خداوند مرا بخشید. خداوند از احمد می‌پرسد: آیا به خاطر من کتک خوردی؟ احمد در پاسخ می‌گوید: بله، ای پروردگار! خداوند می‌گوید: ای احمد! این صورت من است، به آن نگاه کن که به تو اجازه دادم به صورتم نگاه کنی.

صحیح بخاری در قسمت مناقب صحابه، به معاویه که رسیده، گفته باب ذکر معاویه؛ شارحان صحیح بخاری اینگونه شرح داده‌اند که: علت عدول بخاری از بیان لفظ «منقبت» برای معاویه، اعتماد بر کلام استادش، ابن راهویه است که گفته هیچ فضیلت صحیحی در خصوص معاویه نقل نشده و نسائى و دیگران هم بر این عقیده‏اند، بنابراین معاویه فضیلتی ندارد.