شیعیان توسط برخی به اتهام غلو در حق علی بن ابی‌طالب و سایر ائمه از زیارت مرقد شریف حضرت علی (علیه السّلام) محروم می‌شوند، قبر امام حسین (علیه السّلام) نیز به همین بهانه تخریب می‌شود؛ اما در مقابل می‌بینیم سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز و روشن غلو در اعتقادات می‌باشد. از باب نمونه: عبدالله بن حسین بن موسی می‌گوید: فردی از اهل حدیث را که از دنیا رفته بود، در خواب دیدم. او را به خدا قسم داده و پرسیدم: خدا با تو چه کرد؟ پاسخ داد: خداوند مرا بخشید. دوباره او را قسم داده و همان سؤال را پرسیدم و او هم همان جواب را داد. پرسیدم چه چیزی باعث بخشیده شدن تو شد؟ جواب داد: محبت احمد بن حنبل. گفتم: پس الآن راحتی؟ خندید و گفت: راحت و خوشحال هستم.(طبقات الحنابلة، ج1، ص19)

پی‌نوشت:

«عبدالله بن الحسین بن موسی یقول: رأیت رجلا من أهل الحدیث توفی، فرأیته فیما یری النائم، فقلت له: بالله علیک ما فعل الله بک؟ فقال: غفر لی. فقلت: بالله؟ قال: بالله إنّه غفر لی... .» طبقات الحنابلة، محمد بن ابی یعلی، دارالمعرفة، بیروت، ج 1، ص 19.