در متواتر بودن حدیث غدیر هیچ شک و شبهه‌ای وجود ندارد و همگان به صحت آن مهر تأیید گذاشته‌اند و به اعتبار آن تصریح کرده‌اند، فلذا در این حدیث مسئله اجماع وجود دارد و جای بحث و جدل برای آن باقی نمی‌ماند. افرادی مانند جزری در خصوص اثبات تواتر این حدیث رساله‌ای مفصّل نوشته و منکر آن را جاهل می‌داند و یا علامه مقبلی گوید: «اگر این حدیث – با این همه مدارک- معلوم نباشد، دیگر در دین چیزی معلوم نخواهد بود.»[هدایه العقول...، ج2 ص31] و هم‌چنین بدخشی می‌گوید: «این حدیث صحیح و مشهور است، و به جز شخص متعصب و منکر که اعتباری به سخنانش نیست، درباره صحت آن بحث نمی‌کند.»[نزول الابرار، ص21] ولی در لابلای این گونه سخنان به حق، افراد پست و دون صفتی وجود دارند که به هر وسیله‎ای با هیاهو و جوسازی سعی در خدشه و اشکال وارد کردن به این حدیث می‌کنند، لذا برخی منکر صدور حدیث می‌شوند.[مشکل الآثار،ج2 ص308] دیگری در صحت صدر حدیث آن را انکار می‌کند.[مقاصد،ص290] آن یکی ذیل حدیث را تضعیف کرده و آن را دروغ می‌داند.[منهاج السنه،ج4ص85] و بعضی هم در اصل خدشه می‌کنند و می‌گویند بزرگان ما آن را نقل نکرده‌اند پس صحیح نیست.[الفصل فی الملل، ج4 ص148] در صورتی‌که این حدیث هم صحیح و مشهور و هم متواتر و معروف و یکی از وقایع مهم تاریخی است که اتفاق افتاده است.

پی‌نوشت:

هدایة العقول الی غایة السؤل، علامه مقبلی، المکتبه الاسلامیه، تهران، ایران، ج2 ص31. «ان لم یکن معلوماً فما فی الدین معلوم.»
نزول الابرار، بدخشی، مکتبه الامام امیر المومنین علی(ع)، اصفهان، ایران، ص21. «حدیث صحیح مشهور، و لم یتکلم فی صحته الاّ متعصّب جاحد لااعتبار بقوله.»
مشکل الآثار، طحاوی، دارصادر، بیروت، لبنان، ج2 ص308.
مقاصد، تفتازانی، الشریف الرضی، قم، ایران، ص290.
منهاج السنه، ابن تیمیه، وزارة التربیه و التعلیم، ریاض، عربستان، ج4 ص85.
الفصل فی الملل، ابن حزم، دارالحدیث، قاهره، مصر، ج4 ص148.