برخی از اصحاب پیامبر دارای ذوق شعری بودند که از نقاط مختلف آمده و در حضور پیامبر اکرم اشعار خود را خوانده، مورد تشویق قرار می‌گرفتند، افرادی که با اشعار زیبای خود چنان برای دفاع از کیان اسلام شعر می‌سرودند که در رگ و پوست و جان‌های مردم نفوذ می‌کرد، زنان هم از غافله سرودن شعر عقب نماندند، لذا زنان شاعری مانند ام المومنین حضرت خدیجه (سلام الله علیها)، ام سلمه، و یا خنساء و دیگران ید طولایی در سرودن اشعار داشتند که در کتب فریقین موجود است. یکی از این زنان، عایشه همسر پیامبر اسلام است که فراوان شعر حفظ بود و شعر می‌سرود. در حالات او وارد شده است که می‌گفت از اشعار لبید (شاعر نامی عرب)، دوازده هزار شعر حفظ هستم و پیامبر هم از او می‌خواست که شعر بخواند و می‌فرمود: ای حمیراء شعر بخوان، و از جمله اشعاری که خوانده این شعر است که در وصف حضرت علی (علیه السلام) سروده است:
««اذا ما التبر حکّ علی محکّ -------- تبیّن غشّه من غیر شکّ
و بان الزیف و الذهب المصفّی -------- علیّ بیننا شبه المحکّ؛ آن‌گاه که طلای ناخالص بر سنگ محکّ زده می‌شود، بدون هیچ شک و شبهه‌ای ناخالصیش مشخص می‌شود و طلای تقلّبی ناب آشکار می‌شود، علی در بین ما همانند محکّ است.»[الکنز المدفون،ص236]

پی‌نوشت:

الکنز المدفون، سیوطی، شرکة مکتبه و مطبعه مصطفی البانی الحلبی و اولاده، قاهره، مصر، 1335ق، ص236.