شیعه معتقد است امامت و خلافت پس از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مخصوص امام علی (علیه السلام) است. افزون بر روایت غدیر، روایات دیگری از منابع اهل سنت نیز بر امامت حضرت علی تصریح دارد. در این نوشته به دو روایت از مستدرک حاکم اشاره می‌شود که وی حکم به صحت آن کرده است. این روایات تصریح به امامت و رهبری حضرت علی (علیه السلام) دارد.
روایت اول: جابربن عبدالله نقل می‌کند که پیامبر بر دوش علی دست گذارده بود و با صدای بلند فرمود: «هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ این امام نیکان و کشنده بدان و فاجران است. کسی‌که یاریش کند پیروز و آن‌که خوارش نماید سرافکنده خواهد بود.»[المستدرك على الصحيحين، ج3، ص140، ح4644 تصویر کتاب]
روایت دوم: پیامبر فرمود: «أُوحِيَ إِلَيَّ فِي عَلِيٍّ ثَلَاثٍ: أَنَّهُ سَيِّدُ الْمُسْلِمِينَ، وَإِمَامُ الْمُتَّقِينَ، وَقَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِي؛ به من درباره علی سه چیز وحی شده است: او آقای مسلمانان، پیشوای متقین و رهبر پیشانی سفیدان و نورانیان است.»[همان، ص148، ح4668 تصویر کتاب]

پی‌نوشت:

نيشابوري، محمّد بن عبدالله، المستدرك على الصحيحين، تحقيق: مصطفى عبدالقادر عطا، دارالكتب العلمية، چاپ اوّل، بيروت، 1411ق.