جابربن عبدالله نقل می‌کند که پیامبر بر دوش علی دست گذارده بود و با صدای بلند فرمود: «هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ این امام نیکان و کشنده بدان و فاجران است. کسی که یاریش کند پیروز و آن که خوارش نماید سرافکنده خواهد بود.» این حدیث بر امامت حضرت علی دلالت دارد.