وقتی به حوادث بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نگاه می‌کنیم به عیان می‌بینیم که یکی از دلائل وقوع مناقشات و منازعات بر سر خلافت و جانشینی آن‌ حضرت هوای نفس و قدرت طلبی برخی ازاصحاب است. هنوز کار کفن و دفن پیامبر (صلی الله علیه و آله) انجام نشده بود که عده‌ای در سقیفه تجمع کرده و خواهان تعیین جانشین برای وی شدند.

رسول اکرم پس از آن‌که مردم به درجه‌ای از شناخت و معرفت در مورد ارزش و جایگاه ایشان و همچنین برپاشدن قیامت و وجود بهشت و جهنم رسیدند، اشاره به اهمیت و جایگاه فاطمه زهرا (س) نمودند و آزار به ایشان را هم‌ردیف اذیت و آزار به خود دانستند. از این رو باید هوشیار بود که سنگ افرادی را که با ایشان ظلم کردند را به سینه نزنیم.

از نکات جالب روایاتی که نصّ بر امامت ائمه دوازده‎گانه شیعه را نقل نموده‎اند، وجود راویانی غیر اثنی‎عشری در سند برخی از آن‎هاست. یکی از این افراد زیاد بن منذر «ابوالجارود» که از بزرگان زیدیه است و حتی فرقه «جارودیه» به وی منتسب است. در این مقاله به بررسی روایات وی و نقش آن در اعتماد به احادیث ائمه اثنی‎عشر پرداخته شده است.

مراسم و ایام فاطمیه در هر سال، دو مرتبه تحت عنوان فاطمیه اول و فاطمیه دوم با توجه به روایتی که شهادت آن بانوی عظیم الشان را 75 و 95 روز بعد از رحلت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌داند، انجام می‌شود. با توجه به سِن کم آن حضرت، ذهن های جوال را به سراغ کنکاش در مورد چرایی مرگ زودهنگام ایشان سوق داده است.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمود: اگر با شمشیرم بر بینی مؤمنی بزنم که مرا دشمن دارد، هرگز دشمن نخواهد داشت، و اگر تمام دنیا را در کام منافق فرو ریزم که مرا دوست دارد، دوست نخواهد داشت، این به‌خاطر آن است که پیامبر به‌صورت یک حکم قاطع به من فرموده است: ای علی! هیچ مؤمنی تو را دشمن نخواهد داشت و هیچ منافقی محبت تو را در دل نخواهد گرفت.

یکی از پرسش‌های تاریخی که باید هر مسلمانی در پی جواب دادن به آن باشد، مساله تدفین شبانه حضرت زهرا(سلام الله علیها) است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که قضیه تدفین مظلومانه حضرت زهرا در دل شب، در پی نارضایتی ایشان، از عملکرد خلفا است. این نتیجه از مطالب علمای بزرگ اهل‌سنت هم‌چون بخاری، ابن‌ابی شیبه، جوینی و... به دست می‌آید.