مخالفت آشکار و صریح با سنت‌های ثابت پیامبر اکرم را به روشنی می‌توان در رفتار وهابیان دید. این گروه برای تثبیت خود و مرزبندی بین مسلمانان، معتقدند باید سنت‌های ثابت پیامبر اکرم که شیعه به آن‌ها عمل می‌کند، کنار گذاشته شود. این تفکر از زمان بنی‌‌امیه شروع شد و توسط بنیان‌گذاران فکر و مروجان وهابیت تثبیت شد.

بسیاری از علمای اهل سنت در کتب خود یادآور شدند که معاویه دارای هیچ فضیلتی نبوده است که از جمله ایشان می‌توان به ابن تیمیه، شوکانی و العینی (شارح کتاب بخاری) اشاره کرد.

پیامبر گرامی اسلام (ص) پس از آنکه معاویه را به حضور خواند و او او بر سر سفره غذا بدون توجه به امر پیامبر (ص) توجه نکرد وی را مورد نفرین قرار داد و فرمود: خداوند هیچ‌گاه شکم او را سیر نگرداند.

سیاست اصلی بنی‌امیه و در رأس آنان معاویه، محو و نابودی اسلام محمدی از جامعه اسلامی و دفن نام و آثار پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود. که متاسفانه همین تفکر امویان در اسلام ستیزی و دشمنی با پیامبر (صلی الله علهی و آله و سلم)، در آثار و عملکرد ابن‌تیمیه حرّانی و محمد بن عبدالوهاب کاملا مشهود است.

ابن تیمیه، از علمای اموی است. وی به‌صورت زیرکانه‌ای در صدد مذمت حضرت علی است، او می‌گوید: «اکثر خطبه‌هایی که در نهج البلاغه از علی نقل شده است، دروغ است. علی برتر از آن است که چنین سخنانی را بگوید، ولی شیعیان دروغ‌هایی را به وی نسبت داده، گمان می‌کنند که مدح علی است، در حالی‌که اینگونه سخنان مدح علی نبوده و درست نیست.»

جایگاه وجودی و ارزش هر انسانی زمانی مشخص می‌شود که مخالفین و دشمنانش در وصف او سخنانی را بگویند که جز تمجید و تکریم چیز دیگری نباشد آن هم دشمنانی قسم خورده و سرسخت، لذا افرادی به مانند معاویه بن ابی سفیان و عمروعاص و حتی دیگران کسانی بودند که در مدح حضرت علی (علیه السلام) مطالبی گفتند که به آن ایمان داشتند.