یک نمونه از غلو در حق معاویه: پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: خداوند تنها جبرئیل، من و معاویه را امین وحی خود قرار داد. (جبرئیل وحی را از خدا می‌گرفت و به من می‌رساند و من نیز به معاویه می‌گفتم و او می‌نوشت.) چیزی نمانده بود که خداوند معاویه را به خاطر علم و دانش زیاد و امانت‌دار بودنش به پیامبری مبعوث کند.

نمونه‌ای از غلو درباره معاویه: جبرئیل در حالی‌که قلمی از طلای ناب در دست داشت، بر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نازل شد... و عرض کرد: خداوند این قلم را از بالای عرش خود به معاویه هدیه کرده است. قلم را به معاویه برسان و بگو آیه الکرسی را با آن نوشته و پس از نقطه گذاری و حرکت گذاری به تو بدهد... .

جاعلین اموی برای فضیلت سازی برای معاویه روایاتی ساخته و منتشر کرده‌اند، ازجمله: «افراد امین در پیشگاه خداوند، تنها سه نفر هستند: من، جبرئیل و معاویه.» ذهبی این حدیث را دروغ می‌داند؛ جاعلین با جعل این روایات، معارف اسلامی را به سخره گرفته‌اند.

احمد بن حنبل به یحیی بن معین گفت چرا از عبیدالله بن موسی زیاد روایت نقل می‌کنی؟ و حال آنکه او از معاویه بدگویی می‌کرد؟ من از او روایت نقل نمی‌کنم. تو هم نقل نکن. یحیی بن معین در جواب گفت: عبدالرزاق نیز پیش ما از عثمان بدگویی کرد، تو از عبدالرزاق روایت نقل نکن تا من هم از عبیدالله بن موسی روایت نقل نکنم.

حاکم نیشابوری به صورت علنی و آشکارا از معاویه و عملکرد وی انتقاد می‌کرد و به خاطر همین موضع گیری‌ها توسط کرامیه (که قائل به تشبیه و تجسیم خداوند هستند) مورد تعرض قرار گرفت و منبرش شکسته شد و در منزلش محبوس شد.

بزرگان اهل سنت هیچگاه حقایق تاریخی و ضعف‌های صحابه را بیان نمی‌دارند، اما ابن ابی الحدید انصاف را رعایت کرده و وقایع صدر اسلام را آن طور که بوده است بیان داشته است، هر چند از نظر هم‌کیشان خود به خاطر بازگو کردن حقایق مورد طرد قرار گرفته است.