جاعلین اموی برای فضیلت سازی برای معاویه روایاتی ساخته و منتشر کرده‌اند، ازجمله: «افراد امین در پیشگاه خداوند، تنها سه نفر هستند: من، جبرئیل و معاویه.» ذهبی این حدیث را دروغ می‌داند؛ جاعلین با جعل این روایات، معارف اسلامی را به سخره گرفته‌اند.

احمد بن حنبل به یحیی بن معین گفت چرا از عبیدالله بن موسی زیاد روایت نقل می‌کنی؟ و حال آنکه او از معاویه بدگویی می‌کرد؟ من از او روایت نقل نمی‌کنم. تو هم نقل نکن. یحیی بن معین در جواب گفت: عبدالرزاق نیز پیش ما از عثمان بدگویی کرد، تو از عبدالرزاق روایت نقل نکن تا من هم از عبیدالله بن موسی روایت نقل نکنم.

حاکم نیشابوری به صورت علنی و آشکارا از معاویه و عملکرد وی انتقاد می‌کرد و به خاطر همین موضع گیری‌ها توسط کرامیه (که قائل به تشبیه و تجسیم خداوند هستند) مورد تعرض قرار گرفت و منبرش شکسته شد و در منزلش محبوس شد.

بزرگان اهل سنت هیچگاه حقایق تاریخی و ضعف‌های صحابه را بیان نمی‌دارند، اما ابن ابی الحدید انصاف را رعایت کرده و وقایع صدر اسلام را آن طور که بوده است بیان داشته است، هر چند از نظر هم‌کیشان خود به خاطر بازگو کردن حقایق مورد طرد قرار گرفته است.

معاویه به سعد بن ابی‌وقاص دستور داد تا امام علی (علیه‌السلام) را لعن کند وهنگامیکه او این کار را نکرد وی را مواخذه کرد، اما سعد بن ابی‌وقاص با یادآوری فضائل امیرالمومنین (علیه‌السلام) از لعن کردن آن حضرت خودداری کرد.

معاویه در حضور مهاجرین و انصار و در یکی از نمازهای جماعت ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم» را به حالت آهسته خواند که با اعتراض شدید مهاجرین و انصار و دلایل محکم ایشان مبنی بر سنت بودن آن، مجبور به اعاده نماز شد.