متن مقاله
فضائل و مناقب اهل بیت پیامبر اکرم بر کسی پوشیده نیست. حتی در زمان حضور خودشان چنان جایگاه ویژه‌ای داشتند که دوست و دشمن به آن معترف بودند. چرا که علاوه بر این که در قرآن خداوند آیات فراوانی را نسبت به ایشان به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم بیان فرموده‌اند، شخصیتی مانند پیامبر اسلام هم با ذکر این خصوصیات منحصر به فرد نسبت به اهل بیت خود، آنان را از دیگران متمایز دانسته و همگان را نسبت به آن‌ها سفارش و آگاهی و هشدار می‌دادند، تا احترامشان حفظ و حرمتشان تحت هر شرایطی نگه داشته شود، که البته تاریخ، خود گواه بر این موضوع است که نه احترامشان حفظ شد و نه حرمتشان نگه داشته شد.
فضائل و مناقب ایشان آن‌قدر زیاد بوده که به خاطر آن، احترام ایشان از طرف دوستداران و پیروانشان حفظ گردید که این امر مهمی نیست، اما وقتی فضائل و مناقب ایشان از طرف دشمنانشان که حرمتشان را نگه نمی‌داشتند ذکر می‌گردد، جایی بس تعجب دارد که اینان چگونه مسلمانانی هستند که از یک طرف اقرار به آن دارند و از طرف دیگر این‌گونه ظلم و ستم در حق ایشان روا داشتند.
در هر حال معاویه، دشمن سرسخت حضرت علی (علیه‌السلام) و خاندان پیامبر بزرگ اسلام است که بزرگان اهل سنت دیدگاه او را نسبت به اهل بیت پیامبر این‌گونه به نقل از خود او بیان می‌دارند که: «روزی معاویه از هم‌نشینان در مجلسش پرسید، گرامی‌ترین و بزرگوارترین مردم از حیث پدر و مادر، و جدّ و جدّه، عمو و عمّه، دایی و خاله کیست؟ گفتند: تو خود از همه آگاه‌تری و بهتر می‌دانی، پس معاویه دست حسن بن علی را گرفت (ظاهراً در سفری که به مدینه داشت و امام حسن در آن مجلس حضور داشت) و گفت: این شخص پدرش علی بن ابی‌طالب است، مادرش فاطمه دختر پیامبر، جدّش رسول خدا و جدّه‌اش خدیجه همسر پیامبر، و عمویش جعفر طیار، و عمه‌اش هاله دختر ابوطالب، و دایی او قاسم پسر رسول خدا، و خاله‌اش زینب دختر رسول خدا است.»[1]
در نتیجه معاویه امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) را یگانه دوران به دیگران معرفی می‌کند و اعتراف می‌دارد که اهل بیت پیامبر در شرافت و فضیلت نسبت به دیگران پیشی گرفته‌اند. این روایت را علاوه بر این‌که ابن عبد ربّه اندلسی در کتاب خود بیان کرده است، بزرگان اهل سنت هم با کمی اختلاف در متن آن، در کتب خود نقل کرده‌اند.[2]

پی‌نوشت:

[1]. «سأل معاویه یوماً جلسائه: من اکرم الناس أباً و امّاً و جدّاً و جدّه و عمّاً و عمّاً و عمّه و خالاً و خاله؟ قالوا: انت أعلم، فاخذ بید الحسن بن علی و قال: هذا ابوه علی بن ابیطالب و أمه فاطمه بنت رسول الله، و جدّه رسول الله و جدّته خدیجه زوجه رسول الله، و عمّه جعفر -طیار-، و همته هاله بنت ابی طالب، و خاله القاسم ابن رسول الله، و خالته زینب بنت رسول الله» عقد الفرید، ابن عبد ربّه، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج5 ص345.
[2]. «وقال معاوية ذات يوم وعنده أشراف الناس من قريش وغيرهم: أخبروني بخير الناس أباً وأماً وعماً وعمة وخالاً وخالة وجداً وجدة. فقام مالك بن العجلان فأومأ إلى الحسن فقال: ها هوذا أبوه علي بن أبي طالب، رضوان الله عليهم، وأمه فاطمة بنت رسول الله، صلى الله عليه وسلم، وعمه جعفر الطيار في الجنان، وعمته أم هانيء بنت أبي طالب، صلى الله عليه وسلم، وخاله القاسم بن رسول الله، صلى الله عليه وسلم، وخالته بنت رسول الله، صلى الله عليه وسلم، زينب، وجده رسول الله، صلى الله عليه وسلم، وجدته خديجة بنت خويلد، رضي الله عنها. فسكت القوم ونهض الحسن،...» المحاسن و المساوی، بیهقی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ص82-83. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
«قال معاوية وعنده عمرو بن العاص وجماعة من الاشراف من اكرم الناس أبا واما وجدا وجدة وخالا وخالة وعما وعمه فقام النعمان بن العجلان الزرقي فأخذ بيد الحسن فقال هذا أبوه علي وامه فاطمة وجده رسول الله (صلى الله عليه وسلم) وجدته خديجة وعمه جعفر وعمته أم هانئ بنت أبي طالب وخاله القاسم وخالته زينب.» تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، موسسه المحمودی، بیروت، لبنان، بخش امام علی و امام حسن، ج3 ص121 شماره229.