قرآنیون معتقدند قرآن چنان كامل است كه تمام نيازهای دینی بشر در آن به صورت مفصل و مشروح آمده و نيازی به تفسیر، حتی تفسیر پیامبر (ص) ندارد. این دلیل مردود است؛ چون پاسخگويی قرآن به همه نيازها، آن هم به صورت مشروح و مفصل خلاف بداهت است؛ مثلاً قرآن درباره فروعی همچون نماز، زكات، روزه، حج، به كليات بسنده كرده و شرح و تبيين آن را به سنت واگذار كرده است.

برقعی می‌گوید: رسول خدا (ص) و ائمه هدی (ع) فرموده‌اند: هر خبری از ما به شما رسید، باید آن را با قرآن بسنجید، اگر موافق قرآن نبود باطل است؛ حال اگر قرار باشد خود قرآن با اخبار فهمیده شود، پس چطور قرآن را دلیل صحت یا بطلان اخبار قرار دهند؟ در پاسخ باید گفت: قرآن بدون سنت، اعم از قطعی و غیرقطعی حجت نیست و حجیت قرآن بدون سنت، تفکیک آشکار بین ثقلین است.

فرقه قرآنیون جریانی است که قرآن را یگانه منبع تشریع دین می‌داند و مرجعیت سنّت را نسبت به معارف دینی، به کلی منکر است و قرآن را مبیّن و مفسر خویش می‌دانند؛ در نقد این اعتقاد می‌توان گفت: درست است که قرآن مبیّن و مفسّر خويش است، ولی در بسیاری از موارد و در توضیح احکام و داستان‌ها، رجوع به روایات لازم، بلکه واجب است.

"قرآنیون" معتقدند قرآن تنها وحی الهی است و سنت، اجتهادات و برداشت‌های شخصی پیامبر (ص) است و لزومی به تبعیت و توجه به آن نیست. در حالی که خداوند پیامبر (ص) را اسوه می‌داند و در تبعیت، به جهت خاصی از سنت اشاره نشده که بیانگر آن است که همه رفتارهای پیامبر(ص) در همه ابعاد زندگی ایشان تبعیتش لازم است.

سید مصطفی حسینی طباطبایی از سردمداران قرآنیون در کتاب «بررسی روایات ساختگی در کتب حدیث» به نقد روایات شیعه پرداخته و شیعیان را به پرهیز از روایات تشویق می‌کند. تعمیم ایشان از چند روایت به کل کتب حدیثی شیعه، نادرست است و نمی‌شود فقط به خاطر وجود چند حدیث ضعیف یا مجعول، حکم داد که تمامی روایات موجود در این کتب جعلی است.

نظریه عدم عصمت، پیروی از دو امر متضاد است؛ چرا که «پیروی از پیامبران»، امری واجب و لازم است؛ زیرا برآورده شدن هدف رسالت، بدان بستگی دارد. حال اگر فرض کنیم که پیامبر، معصوم از گناه نیست، حکم متابعت از او به این معناست که خداوند، بندگان خود را دعوت به انجام گناه کند! که نادرستی آن، مشخص است.