روز امید
منتظران حقیقیِ تحقق وعده خدا، انبیاء و اولیا به ظهور امام مهدی(عج)، نسبت به آینده بشری خوش‌بین بوده و بر این باورند که پایان شب سیه، سپید است.
باور به امام مهدی(عج) و در انتظار ایشان به سر بردن، این امید را در درون انسان زنده می کند که با استقامت در برابر وضعیت نابسامان و از هم گسیخته فعلی دنیا، می‌توان به وضعیت مطلوب دست یافت.
از مهمترین مسائلی که در ادیان الهی بیان شده است، ورود منجی برای نجات پیروان آن دین است. آنچه که در کلمات رسول خدا (ص) و حضرات معصومین (ع) در این رابطه بیان شده، این است که حتی اگر یک روز از عمر دنیا باقی مانده باشد، امید جهان هستی یعنی امام عصر (عج) با ظهورش، امیدآفرین روزهای روشن خواهد بود.
امید به آینده‌ای روشن، سهم بزرگی در حرکت‌ها، کوشش‌ها و تلاش‌های فردی و اجتماعی مردم دارد و یکی از آثار و فواید آن، انتظار فرج است و چه بسا یکی از دلایل تأکید و توصیه به انتظار، در لسان عترت طاهرین (ع) لحاظ همین فایده بوده است.
میان کعبه مقصود و مقصود کعبه تفاوت است؛ منظور از کعبه مقصود، بیت الله الحرام و منظور از مقصود کعبه، اهل بیت (ع) هستند.
یکی از دعاهایی که از سوی اهل بیت (ع) صادر شده، دعای شریف افتتاح است. در فرازی از این دعای شریف، اهل بیت (ع) به شیعیان یادآوری می‌کنند که منتظر دولت کریمه اهل بیت (ع) باشند و به حکومت سراسر برکت حضرت، ترغیب داشته باشند. این دعای نورانی، امیدآفرین روزهایی است که حاکم آن، امام زمان (عج) است.
رسول خدا (ص) و اهل بیت پاکش این‌گونه پیش‌گویی کرده‌اند که این وعده الهی به دست توانمند شخصی از تبار رسول الله (ص) به نام «محمد بن الحسن العسکری» یعنی (مهدی موعود) تحقق خواهد یافت و مهدی (عج) این ایده و امید پیامبران و امید مستضعفان را به صورت فراگیر تحقق خواهد بخشید.
یکى از وقایعی که پس از ظهور امام زمان (عج) اتفاق خواهد افتاد، نزول حضرت عیسى (ع) از آسمان چهارم به زمین است؛ حضرت عیسی (ع) پشت سر حضرت مهدی (عج) خواهد ایستاد و به آن حضرت اقتداء مى‌کند؛ چراکه ظهور امام زمان (عج)، اوج رسالت مسیح (ع) است و مسیح و ماشیح، مسیحیان و یهودیان را به عظمت حضرت مهدی (عج) رهنمون می‌سازد.
رسالت رسولان و انبیاء الهی (ع)، با ظهور حضرت مهدی (عج) به نقطه تکامل و اوج خود مى‌رسد. این مطلب براى انسان، ایجاد نشاط مى‌کند! وقتى انسان می‌بیند که خداوند که 124 هزار پیامبر الهی (ع) را با برنامه فرستاده، نقطه اوج و نهایى برنامه‌اش زمان ظهور حضرت مهدی (عج) است، به امید حقیقی و نشاط واقعی دست می‌یابد! نقش ویژه امام زمان (عج) عالمگیر ساختنِ حاكمیّت توحید و برقراری عدالت جهانی و گسترش امید حقیقی است.
هیچ وقت انسانی که معتقد به اصل مهدویت است، ناامید نمی‌شود، چرا؟ چون می‌داند یک پایان روشن حتمی وجود دارد، برو برگرد ندارد. لذا با این اعتقاد سعی می‌کند که خودش را به آن برساند.
تمام دانش، بیست و هفت حرف است، تمام آنچه پیامبران تاكنون بیان كرده‌اند، دو حرف از آن است؛ وقتی قائم قیام می‌كند، بیست و پنج حرف دیگرش را آشكار می‌سازد و بیست و هفت حرف علم كامل می‌شود؛ چه چیزى براى انسان امیدبخش‌تر از شکوفایی علم است؟ امید به علم رشد یافته و شکوفا شده، می‌تواند بستر امیدواری و نشاط آوری را فراهم کند و این امر جز با ظهور حضرت مهدی (عج) تحقق نمی‌یابد.
امید از نظر دینى، هدیه الهى به انسان است که زندگى بشر را به حرکت وا مى‌دارد تا تلاش و انگیزه او را پر شتاب کند. انسان به امید زنده است و با آن زندگی می‌کند؛ معنای امید در فارسی، چشم داشت و آرزوی روی دادن امری همراه با انتظار تحقق آن است. این انتظار باید برای امور نیکو و نیت‌های پسندیده باشد که در این صورت انتظار برای نجات در دنیا و آخرت است.
تکامل وجودی بشر در دوران ظهور حضرت مهدی (عج) چنان رشد می‌یابد که در تاریخ بشر بی‌سابقه است؛ انسان بدون واسطه مى‌تواند با امام زمان (عج) سخن گوید و صدای ایشان را بشنود؛ هم‌چنین در این دوران، (با وجود سختی فهم کتاب خدا) حتی زنان خانه‌دار نیز مى‌توانند مطابق موازین قرآن، قضاوت و حکم کنند؛ دانستن این مطالب، امید را در منتظران افزایش داده و آرزو می‌کنند در آن زمان حضور داشته و آن دوران را درک کنند.
دین اسلام در راستای جهت دهی گرایش درونی امید به نجات به آینده و انتظار گشایش، مصداقِ معین مشخص کرده و سطح انتظار را توسعه و تعمیق بخشیده و به سوی حکومت جهانی سوق می‌دهد و روایات انتظار ظهور مهدی موعود (عج)، اهمیت و میزان ارزش این انتظار را نشان مى‌دهد.